evet kimsenin sallamadığı kitap yardımı başlıgımızdır.
yardım bekleyen şahıs benim.yabancı dilim sıfır.ingilizce öğrenmek istiyorum ve malum öğrenciyim.elinde kaynakları olan kullanmayan arkadaşlar varsa bekliyorum yardımlarınızı.hatta sene sonunda tekrar gönderirim kitaplarınızı ve hatta önümüzdeki yıl ilk maaşımla yenilerini alırım size.bi yardım edin.
koskocaman yüreklere küçücük ellerimizle yardıma koştuğumuz zirveydi bir zamanlar yapılan. şimdi ise yürekleri yakan haberler gelmekte geçmişi anımsatan.
bugün haberini aldım yardım yapılan ekinli ilköğretim okulu kapatılmış. o koskoca yüreklerin hayata dair bir şeyler öğrenmeye çalışıldığı küçük ama sıcacık okul "öğrenci azlığı" bahane edilerek kapatılmış. şimdi o kocaman yürekler ne mi yapacak? 5-6 km ötesinde başka bir okula binbir zorlukla gitmeye çalışacaklar. çoğunun ailesi belki okula göndermeyecek çocukları artık. çoğu çocuk yaşta hayatın zorluklarına atılacak.
öğrenci azlığı nedeniyle kapatılan okul. 20 öğrencinin hayatının karartılmasından daha mı önemli gönderilmek istenmeyen çük kadar ödenek?
sözün bittiği, görüntünün sabitleştiği, yaşama ve geleceğe dair umut veren sahnelerin insan yaşamındaki en akıllardan çıkmayacak sahnelere şahit olunan en kısa zaman dilimi.
bitmiştir. her güzel biten olay gibi...
hep birlikte başardık.
yığınlarca koli.
ve 3 okula dağıtım...
mutluluğun resmi idi bu.
Gaziantep'e indiğim ilk an bir ağlama krizi tutmuştu.
belki günlerin yorgunluğu, belki kırgınlığı...
ağlıyordum cadde ortasında deliler gibi.
telefon çalar ya hani bir de, tam da öyle zamanlar da.
duyurmak istemezsin hıçkırığını ama açmadan da olmaz o aleti.
"noldu" diyordu yazar dostlarım,
anlatamayordum,
aslında sebebi olan bana göre, fakat yine de sebepsiz saçmalığımı.
ve dün gece...
otobüse bindiğim anda tekrar başladı sağanak yağmuru bende.
en damardan şarkıları buluyordum ki ağlamam yarıda kesilmesin diyerek.
eziyet istiyordu gözlerim sanki...
gözlerden düşen her kristal veda
arkada bıraktıklarıma idi,
ve bir güzel kentin geride kalan ışıklarına...
şapkamın dillere düştüğü zirve. ayıptır günahtır demediler bu minik kardeşleriyle* dalga geçtiler, ben o şapkayı kaptırmadım kıza demek istiyorum, kaptırdığım diğer şeyleri söylemek istemiyorum.
köy çocuklarımıza yardımlarınızı ulaştırdığımız gündü bugün. özlem, züleyha, ömer, memo,hurşit ve niceleri sevinç içindeydik.
gencecik öğretmenimizle tanıştık, onların ve kendinin ve oradaki eğitimin zorluğunu anlattı ama yılgınlığı olmadan!
köyden bir velimizin hazırlayıp getirdiği çayları yudumlarken geleeğin gençleri ile sohbete daldık. sarıldık, kucaklaştık. sıralarında onlarla oturduk yine bir süre...
ve ayrılık vakti... çocukların merdiven başına dizilip o el sallamaları yok mu? onları ve "feride" mizi arkamızda bırakıyorduk ve sol taraf yine cız ederek...
bundan gerisi gözlerde bulut olmadan en iyisi burada kesmek. bugünden beri o sahneler gözümün önünden hiç gitmiyor zaten.
gün itibariyle zirve birincil amacına yani kitap,kıyafet vs. toplama ve ulaştırma amacına da ulaşmış bulunmaktadır. çocukların gözlerindeki mutluluğu anlatamam. anlatsam da anlayamazsınız. benim gibi bir kalası bile suntalaştıran duygusal dakikalar yaşandı. köy okulu köy okulu denir hep halleri anlatılır ama gidip de görmeyinceye kadar sadece anlatılır.
neyse işte güzel şeyler oluyor burada.
bazı kişisel işlerim ve neredeyse ailenin tüm bireylerinin rahatsız olması dolayısıyla memleket gezimin de içine edildiği haftasonunda düzenlenen, gaziantep'te yaşamama rağmen pazar günü katılabildiğim zirve.
sabah 6.30'da pek güzel duygularla uyanıp gaziantep sokaklarına kendimizi attık. hazır bizimkileri beklerken şöyle bir kiralık evlere bakalım dedik ama 052716'ya beğendiremedik. sonra kozalak, bikereindiroeli ve demeteren ile tanışma fırsatımız oldu.
piknik alanına giderken külüstür arabamın içinde içebildiğimiz sigara ile diğer arabadakilere nazire yapabildik demeteren ve 052716 ile birlikte, artık dayanamayan kozalak yeter ulennn deyip atladı arkaya, arabanın arkasından itfaiye kovaladı bir süre, ne olduğunu anlamadık.
yol kenarında gördüğümüz uygulama oteli'nde ne olduğu konusunda farklı hisler içinde olsak da yolumuza devam ettik. piknik alanına ulaşır ulaşmaz, bir grup aç insan olarak daha oturmadan çalı çırpı aramaya koyulduk. her insan evladı yerdekileri toplarken, biz yine farkımızı gösterip ağaçlara zıplayıp, tırmanıp toplamaya başladık. dedik ki marjinal olalım. ama galiba dozunu kaçırdık. neyse ki pek sorun olmadı. heralde gaziantep insanı alışık bizim gibilere.
mangalı başarıyla yakabilmiş, artık yemeye koyulmuştuk ki, hemen yanımızdan ciğer söken cinsten öksürükler duymaya başladık. en rıdvan halimle "ölür o" dedim ve dönmemle birlikte ciddi bir durum olduğunu farkettik. yılların kebab ustası hem şişlere eti dizmekte hem de bağırmaktaydı "kaldırın şöyle bir ayağa sarılın arkadan hıkk dedirtin" diye. bu anneannemin kızlık döneminden kalma yöntemlerin işe yaramayacağını sanan doktorum civanım 052716 ile kalktık yanlarına gittik. farklı uygulamalar olacak sanarken, aynı yöntemleri yaptırınca ustamıza saygım bir kat daha arttı.
işin özü hayat kurtardık sözlük, gaziantep'te gazetelerde manşetlerdeyiz.
dönüş yolunun başka bir entryde anlatayım. zira hala yorgunluktan kollarımı kaldıramıyorum. merak ediniz.
mangalı göremedik ammaaaa bikerendikokasd * demeteren ve gorotukaka* gibi dostlar ile tanışmak onur vericiydi. göremediğim, tanışamadığım dostlardan ayrıca özür dilerim.*
eğer ki karantinamdan çıkabilirsem, yarın bıcırıklarla buluşmaya benimde katılacağım zirvedir.
tüm hızı ile devam eden zirve...güzel dostların katılımı ile mangal sefasında eğlencenin dibine vuruldu. tek talihsiz olayımız ise boğulmasına ramak kalarak hepimizi korkutan bir kadın idi, ama bu duruma da uludağ sözlük yazarları koşarak kadını tekrar hayata döndürdü.
yarınki programımız ise köy okulumuzda çocuklarımızla buluşarak, onlara alınan ayakkabı-çanta başta olmak üzere kitap ve kırtasiyeleri ile buluşmalarını sağlamak.
demeterenin zirve için tuttuğu özel kebapçı kadir abi, mangal keyfimizde bize eşlik etti, bikereindiroeli mangalı yakmak için ağaçtan kozalak toplayacakken itiraz ettim, dedim onu hiç bir ateş yakamaz deyü, grotesquee mangalı yakmakta da ustaymış, hemencecik yakıverdi tabi ki benim yardımlarım olmadan yapamazdı orası ayrı da neyse* o ara da demeteren önüne aldığı bulmacayı çözüyordu, yani kısacası içten, mide doyurucu, zeka geliştirici, çok ekşın bi zirve oldu.
ha bir de kadının biri bizim bu içtenliğimizi görünce az daha ölüyordu, inanmazsanız sorun yani.
moonlight sonata telefonda bana da dürüm yapın yollayın diyordu en son, tam o ara ben gözümü kapatmış, yemeklere dalıyordum o yüzden pek ilgilenemedim kusura bakmasın.
ayrıca zallın tuttuğu özel güvenlik elemanları da bizi takipteydi, farketmedim değil.
bu zirve için katkılarından dolayı kendisine de teşekkürü bir borç biliriz.
biz bu kadar eğlendik, ancak ulaştırdığımız kitaplarla binlerce öğrenci sevinecek, mutluluğumuzun asıl sebebi de buydu aslında.
bu zirveyi düzenleyip, bizleri böylesine eğlendiren, mutlu olmamıza sebep olan demeterene sonsuz teşekkür ediyoruz.
kitaplarımızı uygun yerlere ulaştıran öğretmen leman ablamıza, bize antepi gezdiren eğlendiren ve de güldüren kadir abiye'de teşekkür ediyoruz.
elbetteki, gönderdikleri kitaplarla bu kampanyamıza katılan duyarlı uludağ sözlük yazarlarını unutmamalı, keşke bir çoğunuz da orada olsaydı da bu güzel anlara tanıklık etseydi.. ama yine de canları sağolsun, düşünüp de bu kampanyaya destek vermeleri bile yetti. bilin ki ettiğiniz yardımlar bir bir yerine ulaştı.
bir sonraki yararlı zirvemizde görüşmek üzere.
ps: 052716 nickli yazarın nickini uydurup herhangi bir rakam karmaşası yapıp kaynatacaktım ayıp olmasın dedim, hani birisi ölüyor dediydim ya, aha bu arkadaş hemen acil müdahale uzmanı gibi koştu, yardım etti, ayrıca neşe kattı piknikte mutlu böcük misali güldü durdu hep gülsün efendim. zirve de başının etini yememişim gibi bir de otobüste beraber geldik, en son başıma belamısın dedi kovdu beni.. işin şakası bir yana, böyle bir zirvede aramızda olduğu için kendisine de teşekkür ederiz.
gaziantepsporlu olcan adın'ın bile dolaylı olarak katıldığı zirve. inanmayan demeteren'e sorsun.
ayrıca, o kadar kuşbaşı, kebap, lahmacun yetmezmiş gibi yarın da mangal keyfinin dibine vurulacak. midelere zarar.
katılımın sadece uludağ sözlükle sınırlı kalmadığı zirvedir. malum konu çocuklar ve yardım olunca elimizden gelen her şeyi yapmak gerek.
katılımı ve kampanyanın duyurulmasını genişletmek adına şahsım tarafından itü sözlükte de bu kampanya hakkında duyuru verilmektedir.
siz de ne kadar fazla kişiye ve yardım malzemesine ulaşabilirseniz o kadar etkili olacaktır bu kampanya. "nasıl olacak o iş bacım?" diyenler içinse önerim şudur; yazdığınız veya okuduğunuz ne kadar sözlük, blog, site vs varsa, şahsınıza ait formspring sayfanız, tiwetter ınız, kendi blogunuz, facebookunuz, kendi siteniz vs vs vs her ne varsa ulaşabildiğiniz kadar kişiye ulaşın.
olmadı, yazmakla uğraşamam diyenler varsa, radyo yayını vs yapanlar da şarkı molalarında anonslarına sıkıştırıversin artık. *
az kişi, az kitap olsa da güzeldi. hoştu. yorulduk mu yorulduk. ama değer kardeşlerimize. biber gazlarının ortasında kaldık saipsiz abim ile. asya avrupa, avrupa asya derken bir anda kendimizi beşiktaş iskelesinde bulduk. hani derler ya dünya yansa umrunda değil hepimiz öyleydik bugün. aradım saipsiz abimi dedim, abi bırak kitapları uzaklaş oradan. abim benim, almış kitapları oturmuş bir köşeye. yırtılmıştı poşet az buz yol değil hani. doldurduk koyulduk yola. üç beş kitapta olsa, okumalarına katkıda bulunduysak ne mutlu bize. onlar yeter ki okuyup bu ülke de iyi bir yerlere gelsinler. biz o kitapları sırtımızda da taşırız. poşetleri avuçlayıp nasır tutar belki ellerimiz. onlar yeter ki okusun. bir zamanlar inek sağan elleri, ot yolan elleri kalem tutsun. bir telefon ile yine toplarız kitapları.
zirve'ye gelen tüm yazarlara teşekkürler. sağ olun, var olun.
