Eskiden kıramazdım, 5-6 kitabım gitti böyle ve artık ne olursa olsun vermem. Ben anlayamıyorum, birisinden bir şey ödünç alınca rahat edemem uyurken bile yatakta dönerim hemen günler geçsin de sağ salim ödünç eşyayı ulaştırayım diye; ama efendim başkalarına bir şey veriyorsun 1-2 ay söylesen bile anca getiriyor veya getiremiyorlar. Kitap da bu kategoriye net girer. Geri gelmiyor, gelse bile eskisi gibi olmuyor. Çok duygusal bir bağ oluyor okunan kitapla, kitaplığa bakınca aklına o kitapla ilgili bir kaç sahne geliyor nostalji gibi oluyor. Yemin ediyorum kitap ödünç verdiğim kişiye eskisi gibi bakamıyorum çok değişlik gelmeye başlıyor bana. Bu güne kadar benim gibi emanete saygılı tek bir insan tanıdım o da yakın arkadaşım. Siz siz olun kitaplarınızı seviyorsanız ne olursa olsun vermeyin. Bencillik değil bu, geri gelmiyor. Gelseydi herkes ekşide, orada burada yakınmazdı zaten.
Bir hocam vardı benden ödünç olarak kitabımı istedi ve bir haftaya okuyup iade edeceğini söyledi.(yalan)
Aradan haftalar geçti, bitirmemiştir diye yüzsüzlük yapıp isteyemedim. Kadın atandı gitti başka memlekete. Olan 25 lirama ve okuyamadığım kitabıma oldu.
bir fransız erkek bana la vie devant soi-emile ajar ve l arrache-coeur-boris vian odunc vermisti.
bir fransız kadını da varolmanın dayanılmaz hafifligi-milan kundera odunc vermisti.
yer:paris
yas: 21
herkes bilir ki verilen odunc kitabın geri gelmeme ihtimali vardır. bunu goz onunde bulundurarak kitap odunc verilmeli.
bir canım cigerim kız arkadasım jean paul sartre-iş işten gecti, latife tekin-aşk isaretleri, lale muldur- saatler/geyikler odunc vermisti bana. yas 25. o kadar keyif almıstım ki okurken bu kitapları.^^
