Disleksiye, sıkılmaya, göz bozukluğuna sığınılmaması gereken.
Edebi mi, ebedi mi yazıyor diye durup uzun uzun düşünen ben, sadece isteğimle yerimden kalkmadan kitap bitiririm. Başkası bir dakikada okuyorsa sen on dakikada oku. Yeter ki inancını yitirme.
Asla disleksiyim deme. Kafanda sil.
Her defasında bana çok yararlı, mesleğimle doğru orantılı, felsefi, edebi, psikolojik kitapları okumuyorum ama kitap okumadan geçirdiğim hafta rezildir, boşa yaşanmıştır.
Tek bir kitapla onlarca karakteri yaşama şansınız var, onlarca kelime öğreniyorsunuz.
Yemin ediyorum bir insan kitap okumayı nasıl sevmez anlamıyorum. Üniversitede bitirme tezim insan davranışlarıydı, bir sürü boktan şeyi inceledim ama anlam veremiyorum bazı olaylara.
Öncesinde haftada en az 2 kitap bitiren ben, şimdilerde ise aylardır elimde olan ve henüz yarılamadığım bir kitabın sayfalarını çevirmekten acizim. Elime aldığımda aynı satırları defalarca okuyorum, cümle bitmeden aklıma başka şeyler hücum ediyor ve kendimi kitaba veremiyorum.
Başucumda duruyor, okumak için gayret gösteriyorum ama yapamıyorum, içimden gelmiyor.
Zamanım bol diye mi rahata alışıp saldım yoksa düşüncelerle kaplı zihinsel yorgunluğun mani olduğu bir durum mu bilemiyorum, canım feci sıkkın bu duruma.
Konsantrasyon sorunlarım olduğundan bir süredir şikayet ettiğim eylemsizlik. Hiçbir şeye kendimi tam manada veremiyorum, kitaplar dahil.
Pandemi muhakkak etkili fakat iş her zamanki gibi kafada bitiyor.
kitap okumak obsesif kompulsif bünyemi zorladığındandır. çünkü bir kelimeyi ya da cümleyi acayip iyi anladığımdan emin olana kadar defalarca okuyup kafamda bir de ingilizcesini düşünüp sonra onu tekrar türkçeye çevirip anlam bakımından inceleyip analiz sentez bilmemne ettikten sonra diğer cümleye geçebiliyorum. zaten nerede kaldığımı unutuyorum o dalgınlıkla. kitap okuyamadığım için vicdan azabı çekiyorum resmen.
Yürekten isteniyor ve dert ediliyorsa, geçici bir süreçtir.
Zaman Zaman hissedilmesi doğal olup, uzaklaşılsa da, çok ara vermemeye, hafif ve kolay okunabilir kitap okuyarak, isteği rölantide tutmak, işe yarar bir tutumdur.
Geçecek merak etmeyin.
Karantina döneminde herkes Farklı düşüncelere kanalize olduğu için konsantre olmak iyice zorlaştı. Kafayı ve dikkati toplamak eskisinden daha zor bu yüzden de okumalar herkeste azaldı. Ben de bir dönem bunun paniğini yaşadım ama şimdi saldım biraz. Bir müddet okumayalım bir şey olmaz. Nasılsa normale döneceğiz.
Elimde 1 aydır sürünen kitabımı bugün bitirebildim.
Ara ara böyle oluyor.
Dikkat dağınıklığı, konsantre olamama, günü genel geçer meşgalelerle sabote etme isteği...
Daha çok da sonuncusu sanırım.
Neyse ki sorunlarımı düşünmektense yağan yağmurun çatıya vuruşunu dinlemeyi tercih ediyorum. Ne de güzel yağıyor, uzun süredir duymadığım bir şarkıya radyoda denk gelmişim gibi.
