hayata daha dar bir pencereden bakarlar. konuşurken kelimeleri belli bir yerden sonra tekdüze hale geçmeye başlar. kültürel birikim açısından yetersizlerdir. tabi şahıs bununla daha mutlu olabilir.
Kitap okumayanların ortak özelliklerini yazacağımıza, neden kitap okumaları gerektiğini, hayatın sorgulandıkça güzel olduğunu, başvuru yapacakları bir çok kaynağında onlar olduğunu, karanlığa onların da bir kibrit çakmasını teşvik etmek daha doğru olmaz mı?
