- kendinizi entelektüel zannedip kıçınızın kalkmasına neden olabilir ve olmadık bir yerde ola ki gerçek bir entelektüele rastladığınızda çok fena madara olabilirsiniz.
- iyi edebi eserlerdeki derin karakter analizlerini yazar değil de kendiniz yapmış sanısına kapılıp gerçek hayatta kendinizi insan sarrafı sanabilirsiniz ve ava giderken aslında av olduğunuzu anlayana kadar yenilen şamarlardan şamar oğlanına dönebilirsiniz.
-çok okuyanın değil çok gezenin yani bizzat yaşamın içinde olup deneyimle kazanılan bilginin gerçek bilgi olduğunu unutup tüm yaşamınızın başkalarının fikirleriyle doldurulmuş olduğunu farkettiğinizde yaşamı ıskaladığınızı farkedip bir travmaya girebilirsiniz.
çevrenizde kitap okumayan kişiler yoğunluktaysa boş işlerle uğrasan muhabbet ederken en son isteyecekleri tipten birisi olursunuz ancak sizin gibi bir çevreniz varsa kimsenin dokunamasını istemeyeceğiniz muhabbetler döner. ayrıca okuduğunuz kitap türüne göre mutsuz olma ihtimaliniz çok yüksek olur ve herşeye karamsar bir çerçevede bakarsınız. ama bütün bunlar kitabı elinizden bıraktıramaz.
bir düşünürün söylediği gibi **okumak küçültür insanı.okudukça küçülür insan.okudukça ne kadar az şey bildiğinin farkına varır, bu sınırsız yaşanmışlık ve bilgi dolu evrene hayretler içerisinde nutku tutulmuş vaziyette bakakalır.ve sanırım buradan sonra başlar farkındalık.
misal: plaja gitmişsinizdir arkadaşlarınızla. biraz yüzüp güneşlenirsiniz. boş boş yatmak olmaz tabii başlarsınız kitabınızı okumaya.
arkadaşlarınızın dırdırı bitmek bilmez bu sırada. kitabı her zaman okursun derler.
hadi dalalım, hadi açılalım, hadi kağıt oynayalım, hadi dipten kum alalım * gibi deniz aktivitelerini gerçekleştirmek isterler. sizse kitaptan kopamazsınız. söylenenlerden bir kısmını gerçekleştirir kitabınıza geri dönersiniz.
sosyal ortamda asosyal takılmaya yol açar ki evet zararlıdır.
karakter çelişkisi yaşamanıza sebep olur.kendinizi çok kaptırırsanız kitabı kapattığınız anda başlar kabus.şöyle ki;
sizi yemeğe çağıran aslında anneniz değilde cemil beyin mutfak görevlisi gibi gelir.o kadın herşeyi biliyordur fakat yılların verdiği bi çaresizlikte susup boyun eğmiştir kaderine sessiz ve kendince.
-kitap okumanın verdiği alışkanlıkla yapılan imla hataları ve anlam düşüklüklerine sinirlenirsiniz.
hele ki boş konuşup yazanları görünce sinirleriniz tepenize çıkar.
yalnızlık;
-konuşacak insan bulmakta zorlanırsınız. lakin okumayı alışkanlık haline getirdiyseniz, kitap okumayan biri size oldukça boş gelecektir.
uykusuzluk;
- kitaba takılıp sabah erken kalkılması gereken zamanda uyuyamaz ve ertesi gün hayalet gibi dolanırsınız.
umutsuzluk;
-öğrendikçe olması gereken ve olan arasındaki farkı farkedip zaman zaman umutsuzluğa düşersiniz.
sabırsızlık;
-okudukça bitmez, bittikçe yenisini okumak istersiniz. sonu yoktur.
mutsuzluk;
-okuma alışkanlığı kişiye empati de kazandırır, karakterler uzaydan olmadığından insanın ruh yapısını çözümlemede yardımcı olur ve bu yüzden de kendinizi karşınızdaki insanın yerine koymaya başlarsınız kimi zaman.
sonuçsa bazen hayalkırıklığı olur.
belki de en az faydaları kadardır. bilmek için bilmek, kitaptan öğrenmek hatasına düşülebilir. okuduğunuz bir kitabı yaşayarak denetleyemezseniz sırtınıza yüktür.
zamanında frank herbert 'in dune serisini bitireceğim diye üniversite de vize sınavına girmeyen bir arkadaşım vardı ki kitabın insanlar üzerinde bildiğim tek olumsuz yanı budur. ** ayrıca gece çok sevdiğiniz bir kitaba okuyorsanız sanıldığının aksine uyku getirmez, bitirme isteğinden mütevellit uykusuzluğa sebep olabilir.
fantastik kitaplar için geçerlidir.Pokemon izledikten sonra çocuğun balkondan atlaması gibi, harry potter ı okuduktan sonra çalı süpürgesine binip uçmaya, ya da bi tane kızılcık sopası bulup yolda bulduğunuz kurbağalara büyü yapmaya çalışabilirsiniz.bu ve bunun gibi gariplikler...
(bkz: ne oldum değil ne oluyor lan demeli)
bir kız için; türk toplumunda fazla göze batmak ve kendini entel sandığınızı düşünen insanlara katlanmak, zorunda olmaktır. evet kitap okumayı, sadece entellik sanan zihniyetler de mevcuttur ülkemizde.
aslında birlikte mutlu olduğunuz ve günün nasıl geçtiğini anlamadığınız insanlarlaykenkenken, bir iki saniyeliğine bile olsa diyorum, insan okuduğu kitabın yanını özlüyor. özet ile, bırakamıyorsunuz.
bu aslında, tuhaf bir hal, 5 yaşında oyun oynarken anneyi birden özlemek gibi.
