En son Cin Ali Tatilde kitabını okuyup, beynini daha sonra hiç geliştirme gereği duymamış insanlarla iç içe yaşamaktayız. Ufku dar, bilgisiz, hayal gücü gelişmemiş, kısaca okumayı sevmeyen, okumayan bu nesli yok etmek gerekmektedir. Marifet değildir kitap okumamak. Böyle insanların en ufak konuda bile iki çift laf edebilecek kadar bilgisi olmaz. Durmadan (bu yazı dilinde olmasa da) anlatım bozukluklarıyla dolu cümleler kurarlar. Saçma sapan konuşurlar. Hayat görüşleri dardır. Ölü muamelesi bile yapsak yeridir.
en asil insandır. Bunların çoğu çok iyi kız kaldırır, gereksiz bilgi kalabalığından arınmıştır beyinleri, zihinleri pırıl pırıldır. Arkadaş çevresi geniş, sosyal ilişkileri kuvvetli, her ortamda dikkatleri üzerlerşne çeken, taş gibi kızları ekmeksiz götüren, özgüveni yüksek, hayatı ve anı dolu dolu yaşayan insanlardır.özetle ;Okumam, okutmam, okuyandan haz etmem.
bir çok insanın bahane üreterek, veya okumaya ihtiyaç duymadığını(!) söyleyerek okumayı reddetmesi durumu. sözlük yazarlarından biri ile yaşadığım olayı hemen aktarayım:
vendetta, lord lucifer'den aldığı elif şafak'ın aşk adlı kitabını teslim etmeye gider. iki günlüğüne alınan kitap bir hafta sonra teslim edilir. lucifer'in kardeşi de evdedir.
vendetta: al lan kitabını getirdim. lord lucifer: hele şükür. (kardeşine dönerek) burak okudun mu lan sen bu kitabı?
burak: okumadım abi. lord lucifer: neden lan?
burak: çok uzun abi o kitap. vendetta: aaa olur mu burak? uzun diye böyle mükemmel bir kitap okunmaz mı? lord lucifer: vendetta haklı. bak bu vendetta sadece heceleyerek okuyabilir, o bile 1 haftada bitirdi.
yadırgamanın yanlış olduğunu düşündüğüm eylem.
tabi ki herkes okuma alışkanlığı kazanılmış bir toplumda yaşamak en azından iki kitap okumasa dahi günlük bir gazeteyi takip etme zahmetine girişmiş bireylerin arasında yer almak ister. ama olayı sadece kitaba bağlamak ve neden bu ülkenin insanları kitap okumuyor diye feryat figan etmek çok yanlış. önemli olan okumaktır. ne okuduğunun ne önemi var. illaki herkes kafasına uygun bir şeyler bulur okur. maksat bu alışkanlığı kazanalım.
ne okullarda ne evlerde ne de televizyonda. hiçbir yerde okumak ön planda değil. sadece görüntünün ön planda olduğu bir toplumda takvim arkasındaki ufak notlar bile okunmuyorken varın düşünün bir cilt kitap nasıl okunur bu memlekette.
neyi nerden okuduğun değil, okuyup okumadığının önemi olmalı aslında.
tercihtir, bilgi kirlenmesi diye düşünen yüzlercesiyle aynı hava solunmaktadır; buna rağmen değerini henüz çocukken okunan kitaplar aracılığıyla bilen kişi, hayatı boyunca kimselerin erişemeyeceği bir dünyanın da sahibidir.
dürüst ve yetenekli donanımlı yöneticiler seçememektir. kitap okumak
hakkını aramamak, yanlışlıklara karşı hesap sormaya, sorgulamaya yetecek bilgi ve cesareti kendimizde bulamamak her şeyi kaba kuvvetle halletmeye çalışmaktır.
trafikte yaşanan kavgalar, kazalar ve can kayıplarıdır.
yolsuzluklara, haksızlıklara sessiz kalmak, görmezden gelmek ve hatta hak vermektir.
demokrasiyi, özgürlüğü, insan haklarını, şeffaflığı, saygıyı, erdemi ve insan olmayı yeterince başaramamaktır.
hurafelere, dogmalara, kocakarı hikayelerine, insanlık dışı hayallere daha fazla inanmaktır.
Okumayan insan, üretken düşünemez, bilgisini de uygulayamaz.
türk milletinin bir eziyet olarak gördügü durumdur ama istatistiklere bakıldıgında kelime dagarcıgı en az olan avrupa ülkesinin türkiye oldugu unutulmamalıdır.
4+4+4 bir 4'te benden olsun zorunlu. eğitim sistemi onca yıl içinde toplumun bu yeni yetişkin adayına kitap okuma alışkanlığı kazandıramıyorsa bi 4 daha ekleyip çare aramamız gereken durumdur. olmadı bi 4 daha.
hazır bilgiyi kafaya sokuşturma ve bununla sınama metoduyla en son deneye yanıla doğruya ulaşırız 200 yıl sonra falan. zorunlu eğitim 30 yıl, iyi fikir!
televizyonumuzda bu bu kadar kaliteli insanlara adeta bilgi fışkırtan programlar varken kitap okumakta neyin nesiymiş. okumayın efenim minik kafalarınız karışmasın.
beynimi diri tutmak için yaptığım şeydir. herkesin bunu yapması gerekir. sunulmuş olanı almak insan beynini geliştirmez. kreatif düşünce ölüyor kitaplar yüzünden. evet.
günde ortalama 5 saat tv seyreden toplum olduğumuz için normal bir eylemdir. bu zamanın yarısını birkaç sayfa kitap okumaya ayıramıyoruz. tv'de dizi izleyerek ve internette gezinerek ayırdığımız zamanın yarısını okumaya ayırabilseydik, daha sosyal birer birey ve daha gelişmiş bir toplum olurduk.
