dost bildiğine sarılmaktır. çünkü insana en çok kitap yakışıyor ve mürekkebin kuruduğu yerde kan akıyor. çünkü ben okudukça insan, sen okundukça kitapsın.
kitap "insanlarla" iletisim kurmanin bir yoludur. tipki bu sözlükteki entryleri okumak gibi. yalniz kitap sözkonusu olunca entrylerin uzun oldugunu varsaymak gerekir. fark sadece odur.
binlerce yil önce ölmüs konfüsyüs ü, aristoteles ´i, sanki hala yasiyorlarmis gibi okursunuz kitapta. mantiklarini, düsünce yapilarini anlarsiniz. bundan daha güzel bi sey olabilir mi ?
ben su aralar cok güzel bir ikinci dünya savasia ookuyoum, öyle güzel yazilmis ki, sahnelere tahayyül edebiliyorum
benim için bir anlık hevestir. tam derim hah işte ben bu kitabı okuyacağım neyse gider alırım kitabı en fazla 3 4 gün okurum ama ondan sonra yoook nerdeeee. yine bir heves sardı bak içimi.
çok ilginç bi şey... şimdi insan kitap okudukça okumak istiyor, ama sen bi kitabı okurken adamın biri -mümkünse en şahanesi- bi kitap daha yazıyo, e bunun senden evvel yazmış olanları, klasikleri falan da var, hepsini okumak istiyosun, kendini kasıp günde 3 kitap bitiriyosun falan... huzur veriyo ama geriyo bi yerde... ya da bende bi sakatlık var...
inanılmaz lezzet veren bir şey... evet lan. "lezzet" ne alaka di mi? ama öyle benim için. okumayınca çok canımın sevdiği ve istediği bir yemekten mahrum bırakılmış gibi hissediyorum. "kitap okumayı sevmiyorum" yanıtı alınca tıpkı salak gibi derin bir hayrete düşüyorum... kitap lan bu. sevilmez mi? kitapta okuduğum herhangi bir şey bana gerçek hayattakinden daha güzel, heyecanlı, dolu, derin ve hatta daha gerçekçi geliyor. sanki o an ben yaşamıyorum da o karakterler yaşıyor... ben nefes bile almıyorum... öyle işte... bir de gecenin bir yarısı saçmalıyorum.
bazı insanlar için * bu kadar bağımlılık yapmasının sebebinin aslında okunulan şeyle, o eserin edebi güzelliği veya başarısı ile ilgili değil, bir gün ciddi anlamda bir kitabın içine kaçma ihtimaline içten içe inanılmasıyla alakalı olduğunu düşünüyorum.
aslında o hikayeyi okumak değil, o hikayeyi yaşamak istiyoruz. ama korkağız sanırım, oturduğun yerden başkalarının hikayelerini okumak kendi hikayeni yaşamaktan çok daha kolay geliyor.
bir alışkanlık haline getirmeyi başardığınızda sizi pek çok sorundan kurtarabilecek bir hobidir aynı zamanda. sevgilin seni terk ettiğinde harry bosch' un peşine takılıp atlatabilirsin o dönemi. okul uzadığında raskolnikov' un sorununun yanında bu da dert mi ki diyebilirsin mesela ya da seçimine göre, meursault ile yabancılaşabilirsin bir süre hayata...
istediğin zaman istediğin sahneden devam edebildiğin, aynı zamanda görüntüleri gözüne sokulmayan hayal etmene açık bir film izlemek gibidir.
kitap okurken etrafında bir küre oluşur ve tüm insanlardan koparsın; kendi dünyandaki yaşamına geçersin. mutlusundur, yazarın yazdığı harfleri birleştirip bir duygu hissetmen bile kitap okuman için bir sebeptir. hele o kapkalın kitapları okuduktan sonra eline alıp kalınlığını hissetmek vardır ya; o tatmin duygusu apayrıdır.
unutmadan bir de kokusu vardır kitapların, her seferinde başlarken ve bitirirken sayfaların en dibine burnumu sokup içime çektiğim; tanışmak ve veda etmek gibidir kitaba, olgun ve sessiz...
şimdi kafan bozuktur bilgisayar tatmin etmiyordur seni hatta wow bile sıkmış ise seni al kitabını sonra marketten 10tl'ye aldığın termos bardak ile beraber doğru bir sahile sahil dediysem öle cıvıl cıvıl olanından değil hoş bu havalarda pek kimse olmaz ama her neyse otur bir banka aç kitabını yudumla kahveni denizin tuzu ile.
bazan, zaman yolculuğu yapmaktır; tarihi adımlamak.
çoğu zaman, düşünmektir ve düşüncede varolmak, varetmek.
her zaman, farklı hayatlara sokulmaktır, başka gözlerle bakmak, başka ayaklarla koşmak, başka ellerle dokunmak, başka kalplerle sevmek, başkası olabilmektir. çoğalmaktır yani, olmadığınız kadar çok olmak, tek olmak.
kitap okumak, insan olmaktır.
gelin, bir de yazmayı düşünün.
dünyanın en sıkıcı işlerinden birşeydir. tabi içeriği, tarzı, üslubu bu yargıyı etkileyebilir bunun yanı sıra hayatı öğretir. insanı öğretir. yazıyla beyinde resimler çizdirir, hayatlar kurar, yıkar, hayal dünyasında tatlı rüylara daldırır; lakin film icat oldu mertlik bozuldu. 1 haftada okunan bir kitabı 2 saatlik filmde aynı tatta izleyebilme imkanı beni ondan uzaklaştırdı.
filmi olmayan kitap okumak yerine kitabı olmayan film izlemek daha az sıkıcı ayrıca.
