zor geliyor, çünkü bünye alışmamış. alıştırılmamış. okuyarak bir şeye saatlerce odaklanmak, bir de üstüne anlamış olmak, anlayabilmek, anlamak istemek.. bunlar bahsedilen kişinin bünyesine, doğasına zıt şeyler tahminimce.
şimdi türkleri ele alalım. (türk olmama rağmen sanki onlardan biri değilmişim de başka milletin insanlarından bahsediyormuşum gibi oldu. fakat doğru oldu. zira her zaman objektif bir bakış açısından yanayım.
neyse konumuz dağılmasın.
şimdi efendim okumayı, kitap okumak olarak bir köşeye koyup, genel eğitim olarak ele almak istiyorum.
türkiyede gençler ileri eğitim adına bir takım hayati sınavlara giriyor. bu sınavlara girerken kafalarında eğitimlerini devam ettirmek adına seçtikleri özel alanlar olmak zorunda, ki ben ne okuyacağına dair en ufak fikri olmadan sınava giren gençler biliyorum.
belli bir puan elde ettikten sonra düşünmeye başlıyor. işte okuyacağı şehir, uzaklık, mesafe, yol, gider, gelir, ne yenecek, ner'de kalınacak vs. vs.. ki dikkat çekmek istediğim nokta şu ki, bu genç okuyacağı bölümü bu önceki cümlede saydığım ayrıntılardan önde tutarak, o kadar ciddiye alarak düşünmüyor.
neden? çünkü bu gencimiz okumak için değil, okumuş olmak için değil sadece o iki yıllık, dört yıllık (herneyse) zaman diliminde bir zorundalık gibi gördüğü yapması gereken şeyleri (ödevler, derse girmeler vs.) yapıp (ki biz buna ''okumak'' diyoruz) mezun olup, iş bulup, evlenip, çocuk yapıp hayatını böyle bir kurguyla sürdürme planıyla giriyor bu yola.
korkunç bir hata bu. böyle olmasın gençler. bir ot gibi yaşamak niye? neden anı yaşamıyorsunuz? neden ileriyi planlamaktan vazgeçmiyorsunuz? neden kendi kararlarınızı kendiniz vermiyorsunuz?
diyeceksiniz ki hayat öyle kolay değil, geleceğimizi düşünmeliyiz.. ama yarını bu şekilde kurgularken bu günden olursunuz söyleyeyim.
biraz uzun oldu, evet. söylemek istediğim şeyi özetleyecek olursam; daha gördüğü eğitimi bile bu kafayla sürdüren bir beyin eline kitap alsa, ''okusa'' ne olur? o kitabı ilgisini çektiği için mi, bir şeyler öğrenmek için mi, yoksa etrafa karşı ''bakın ben kitap okuyorum'' gibi bir mesaj verme çabasıyla mı okuyor? bunlar önemli detaylar.
şahsi olarak konuşmak gerekirse ben fakirliği de yokluğu da görmüş biri olarak hayatta kendine hedef edinmiş bir gencim. her zaman ''hayat bir kere'' felsefesiyle attım adımlarımı, pişman olduysam da kendi verdiğim kararlar doğrultusunda olduğundan dolayı içim rahat.
eğitim hayatım devam ediyor, ve ben okumuş olmak için değil, kendi seçimimi yaparak, sonucunu bilerek, bu aldığım egitim sonunda dönüşeceğim kişiyi doğru, vatana millete faydalı bularak, en önemlisi severek, isteyerek girdim bu yola.
okumak çok güzel bir şeydir. öğrenin, öğretin. cehaleti üzerimizden silkelemeliyiz.
günde 5-10 dakika bile zaman ayırınca ortalama iki ayda bir kitap okunmuş olunuyor. hiç okumamaktan tabi ki iyidir. "zamanım yok" bahanesi söylenecek en son nedenlerden olmalı.
türk toplumunun gözünde uzaylı ne ise kitap da o tarzda bir şey olduğu için...
bu seksenlerde kitapların toplanmasından mıdır nedir insanların kitaplara karşı bir dokunan yanar fikri oluşmuş. öncelikle o fikrin ta amına koyayım. o devirler geçti lan geçti! öyle bir toplum düşünün ki (artık günümüzden bahsediyorum) kitap okuyan insanla dalga geçiliyor, 'entel misin lan' falan deniliyor. sözlükte bile asosyal ruh hastaları gelip başlık açıyor yok metroda kitap okuyan erkek yok bilmem ne diye. bunların size garip gelmesi bana çok garip geliyor. 'öğrenme'yi gururuna mı yediremiyor bu insanlar anlamıyorum bir şeyler 'bilmek' suç mu anasını satayım?
kitap okumak tabii zor gelir, yarım saatlik metro yolculuğum geçsin gitsin diye açıp eski püskü bir kitap okuyorum ''at'' var sanki, ne biçim bakıyorlar. küçümser bakış mı dersin, sinirli bakış mı dersin, bakıp tövbe çeken mi dersin. hayır ne var yani hiç mi kitap okuyan insan görmedin, sana ne lan orospu çocuğu! insan bunların üstüne nasıl rahat rahat kitap okusun. orada kitabı da metroyu da türkiye'yi de yakasım geldi.
kitap okunan bir kafeye gidersiniz arkadaşlarınız dalga geçer, entel mi oldun xdxd ihihi diye. işte böyle insan evlatları yüzünden artık kitap okumak bir süre sonra zor gelmeye başlar. kitap kitlesi artık yavaş yavaş ayağa düştü ben söyleyim.
anca saçma sapan yazarların koca sayfanın ortasına yerleştirdiği zorlama dörtlüklerinin fotoğrafını çekip facebook ya da twitter'a koyan çakma entelektüel kezbanların prim yapmasına yaramaya başlayacak bir süre sonra. bir de güya psikolojiyle ilgilenirler felsefeyle ilgilenirler. ilgilenme biçimi: 'kitap resmi çekip insanlara bak bunu falan okuyorum işte yea' demek. böyle kezbanlara dünyanın en güzel kitabını hediye edersin yalandan bir sevinir eder ama okumaz bile. neden? çünkü prim yapacak bir şey kalmadı, artık kitap hediye edecek seviyeye geldim ya, bitti olay. erkeklere gelince zaten, anca iddia oynasın ibneler pes oynasın facebook'tan kız düşürmeye kalksın.
işin özeti türkiye'yi yakıyoruz kitapları tekrar toplatıyoruz resim çekmeyi yasaklıyoruz. facebook ile twitter'ı da çökerttik mi her şey bembeyaz hadi bye.
Zannımca kişinin ilgilerine göre kitap seçememesinden ötürü zor geliyor. Ben misal. Cok denedim ama asla roman bitiremedim. Olmuyor yani beynimin sol lobu kitabın içerisindeki dünyayi yaratamıyor. Bence herkes evvela kendi ilgilerini belirlemeli. Eminim ardı gelecektir.
alışkanlık kazandıracak kadar kendi zevklerine uygun kitap okumadıkları için olabilir. tabi sadece gereksiz gördükleri için de olabilir ki bu ikinci grup gözlemlediğim kadarıyla çoğunluktadır ne yazık ki.
anlamış değilim. birçok kişi çok kitap okumakla övünür ya da öyle bir özelliği, hobisi olduğundan bahseder ben kitap okumamasından dolayı övünen insan gördüm.
insanın içinde olması gereken durumdur. kitap yorar, kitap kafayı çalışmak zorunda bırakır. düşünme faaliyetini sevmeyen insanın yapacağı iş değildir okumak.
galiba türk insanının sabırsız olmasından kaynaklanıyor biz millet olarak birşeyleri hemen öğrenmek anında unutmak olarak geliştik yada geliştirildik günlük yaşıyoruz çabuk unutuyoruz sabrımız yok o yüzden kitaplarda da hemen olayları öğrenmek istiyoruz sonunu bilmek istiyoruz sonunu anlamak çin okumak gerekli ama zor geliyo o sebeple o kitap kalıyo dolap rafında .
görsel ürünlerin ortamdan eksilmediği dönemler bunlar. burada bile iki dakika alabilecek entryler okunmazken, video izlemek daha ön planda olurken roman bile okunmayacak bir "araç" haline gelir.
herşeyin neden-sonuç ilişkisine göre ilerlediğini varsayarsak, nedenlerin amaç oluşturacağını görürüz, yani kitap okumak için bize bir amaç gerekir. çoğu insanın böyle bir amacı olmadığından, nedenide amacın olmamasına bağlayabiliriz. ayrıca neden-sonuç teist inançların temelini oluşturur. bir neden aramazsak neden bir sorun teşkil etmez.
2 kitap okurken gözleriniz yorulur ve zamanla gözlük kullanmaya başlarsınız ve ilerleyen zamanlarda gözlerinizi kaybedersiniz.
3 kitap okumak masraflı iştir paranızı kaybedersiniz.
4 kitap okumak vs vs bir sürü şey kaybettirir.
Bunların hepsi kitap okumayı sevmeyen insan için geçerlidir ve liste uzatılabilir.
Kitap okumayı seven insan ise okumayı, öğrenmeyi ve bilgi sahibi olmayı sevdiği için bunların hiçbirinden etkilenmez. Onun listesinde kaybetmek değil kazanmak vardır.
