Kızmayın ama bir halt değildir. Çok okumak bir şeydir ama bir yerden sonra insanın kendi düşünceleriyle diğerlerinin düşüncelerinin yerinin değişmesine neden olur. Hatta öyle ki kendi düşünceniz sandığınız o havuzdan aldıklarınız olabilir. Yığınla kitabım var, öküzün kağnı çektiği gibi ağır ve at gibi verimli okurum, hemen hemen hiç zorlanmam ama durum maalesef bu. Önceden didaktik kitaplar için bu geçerli değil derdim ama onlar bile bir düzey akabinde aynı şeye neden olur.
Okumanın yanında, insan birkaç saat düşünerek ya da kaygı gütmeden kendi düşüncelerini yazarak geçirmeli ki bu tehlikeyi atlatsın.
Kitaba harcadığımız parayı, atlar için harcadığımızla kıyaslarsak, yerin dibine girmemiz gerekmez mi? Kitap sevene kitap delisi diyoruz. Kimseye at delisi dediğimiz yok. Kitap yüzünden sefalete düşen görülmemiş. At uğrunda iflas eden edene.
