çok kötü bir his hayatımda tek bir kitabı yarıda bırakmıştım okuyacak akılda değildim o zamanlar. sonra dönüp tekrar okudum sırf yarım kalmasın diye ama yine anlamadım olsun. bir daha okurum.
evlat acısı gibidir. durup durup bıraktığın sayfadaki olaylar gelir aklına.
bazı kitaplar ise bırakılmak zorunda kalıyor. zira kahramanın sonunun ne olduğu tahmin edilirse, sonunu görmemek için bırakabilirsiniz.
(bkz: anayurt oteli)
Tutunamayanlar.dört ay sonra devam edip bitirdim.gerçekten sayfalara bomboş baktığım oldu.her ne kadar gözümde şimşekler çaksa da 340 sayfayı iki günde bitirdim.yarım bırakmak yolu tamamlamamak gibi...zorlamamak da lazım.
hafıza zayıflamaya yol açacağı doğru ise tüm kitaplar bu sonucu oluşturur. keza bir kitapta kıyamet kopmuyorsa karakterlerin öyküsü devam edebilir.
kürk mantolu madonna kitabındaki küçük kız ne oldu acaba belki de türkiye dönüp kahramanın diğer karısından çocuklarından birisi ile evlenecek ! belki kim bilir.
yeni bir şeye başlamak, heves dediğimiz o şey, dopamin salgılanması olayıdır. bir hevesle yeni bir kitaba başlarız, beyin hızla dopamin salgılar, çok zevklidir başlamak.
sonra ilerledikçe salgı azalır. ama beyin aynı hazzı tekrar yaşamak ister.
gider bir kitap daha alırsınız, başlarsınız, dopamin salgılanır.
bu böyle sürer gider. eğer kitapları bitirmeden yenilerini almaya devam ederseniz, beyin bu duruma alışacak, çıta gittikçe düşecektir.
Bazı kitaplar okuyucuyu içine alamıyor. Bir hevesle açtığımız kitabın sayfasını sıkılganlıkla kapatıyoruz. Böyle durumlarda suç biz okurların değil bizi hikayenin içine alıp sürükleyemeyen yazarlarındır.
En nefret ettiğim şeydir. Kitaba ihanet etmiş hissi verir. Bunun için okumayı düşündüğüm kitapla ilgili daha önce okuyanlarla görüşür kafama uyarsa öyle başlarım.
zaman kiymetli ve zaten zar zor zaman ayirdigimiz kitap okumayi, zorlama okumalar yaparak gecirdigimizde, kitap okumaktan bile soguyabiliriz.
onceleri takinti gibiydi bu bende. ki pek cok insanda da vardir. rezalet de olsa bitecek o kitap. bu ugurda ayse kulin, kahraman tazeoglu, ahmet batman bile okumuslugum vardir sonuna kadar. he ne oldu bitirdim de? bir daha o yazarlari okumamam gerektigini ogrendim. deger mi buna, bilemem ama. kesinlikle gerek yok zorla bitirmeye. keyif alinan kitaplar okunmalidir yalnizca.
adam bir şeyleri yarıda bırakmak ile ilgili şeyler anlatıp durdu. bu tür şeylerin aklımızın bir köşesinde kalacağını ve ileri ki yaşantımızda bize konsantrasyon eksikliği ve öz güven kaybı gibi birçok eksi yön katacağını söyledi.. o yarıda bıraktığım kitaplar aklıma gelince adamın ne kadar doğru söylediğini anladım. çünkü başka bi kitaba başlayacağım zaman aklımın bi kenarında sürekli bu kitapta sıkıcı bıraksam mı gibi bir düşünce oluyor. bu tür olaylar sadece kitabı yarıda bırakmayla gerçekleşmez. devamını getirmeniz gereken şeyleri yarıda bırakırsanız, devamını getirmek istediğiniz şeyleri yapmakta zorlanırsınız.
bazen yaptığım eylem. eğer yazar bir satırlık şeyi iki sayfa anlatıyorsa ayar olurum. bu onun niteliksiz olduğu ve sayfa sayısının fazlalığı ile ticarete döktüğünü gösterir. haliyle okumam mk.
