dumur anı dır.. bastan asagı kaynar sular ıner al ayak tıtrer ya yutkunur bırsey yapamaz donar kalır kişi, ya da o ana kadar sevgı duydugu kısının ustune kusar.. *
ilk duyuldugunda hafif bi sinir krizi daha sonra bikaç saat konuyla dalga geçme sanırım bu kısmı şok oluyo sonra ağlama krizleri, kabullenememe, öldürme isteği, ölme isteği, kalbin üstündeki kocaman, soğuk bi taşla yaşamaya alışmaya çalışma, yıkılan hayaller, tuzla buz olan anılar, içilen sayısız sakinleştiriciler, uykusuz geceler.. uzayan, bitmek bilmeyen o an..
beyine giden bütün damarların aynı anda atmaya başlayıp, vücuda hükmedememek suretiyle saldırganlaşarak eline geçirdiği ne varsa kırıp döktüğü bir andır. kriz sonrası bırakılmış okkalı manevi hasarın yanına birde maddi hasarın eklendiği görülüp, iki kez pişman olunur. *
ugur yücel'in eşkiya filminde yaptıgı gibi yapılabilir. önce korkutulur çift sonra affetmiş gibi yapılır, kapıdan çıktıktan kısa bir süre sonra hışımla içeri girilerek kurşun yagdırılır. ***
insanın ne yapacağını bilemediği, donup kaldığı bir andır. Beklenmedik bir anda, hazırlıksız yakalanılmışsa ve hayatındaki ilklerinden biriyse acı bir deneyimdir. Aşka ve sevgiye ve karşı cinse güvensizlik duyulmaya başladığı devredir insan hayatında. Ya da kısacası ölümüne gidebileceği bir aşkın elinden en yakını tarafından alındığını ve biri hayatının aşkı, diğeri de en yakın arkadaşı tarafından dünyasının başına çuval diye geçirildiğini öğrendiği okul binasının sigaralı bölmesindeki sigara dumanıdır... Gözyaşının isidir yanaklarından süzülen öylesine bir anda... Hatırladığı her an içinin en insan yerinde duyduğu sızıdır engel olamadığı... Kalbindeki kurumayan yaradır kimi zaman... Düşmanımın başına gelmesin dediği andaki çaresizliğidir insanın... Aşka küskün kalışıdır epeyce bir zaman... Atlantisin sulara gömülerek kayıp kıta olduğu efsanenin miladıdır... Acıdır... Buhrandır... Kırık bir kalptir atmaya güdülenmiş... Yasdır sonsuz... Yepyeni bir başlangıçtır anlamı olmayan... Yaşamaya devam etmek zorunda olduğunu bilmenin insana en çok acı verdiği birkaç andan biridir bütün hayatı boyunca... Ve bir derste hocayı dinlemediği bir 30 saniye içinde kağıda kaleminden kan akıta akıta düştüğü bir kaç dizelik şiirdir acıyı tarihe yazan:
SEN,
APANSIZIN
AŞKIMI ÇiĞNEDiN
VE GiTTiN!
BEN,
SENDEN AYRI,
YALNIZLIĞIMIN DÜŞ VAKiTLERiNDE
KENDiMi YiTTiM!
SONRA BiRGÜN
ADRESiN GEÇTi ELiME;
CESEDiMi ZARFA KOYDUM,
SANA GÖNDERDiM...
BENDE SANA AiT BiRŞEY
KALMASIN iSTEDiM!!!!!!!!
bağırıp çağırmak, "hala umrumdasın. bak helak ediyorum kendimi"nin hareket diliyle ifadesidir ki artık ne gerek vardır onu hala umursamaya, gözleri önünde ölüp gebermeye.
aldatmadan aldatmaya değişecek andır. sevgili tarafından aldatılmak başkadır, herhangi bir mesele için herhangi bir insan tarafından aldatılmak başka. sistem tarafından aldatılmak ise bambaşka. birincisi adama çok koyar hatta bir daha çıkmaz. ikincisinin ise en fazla bir saatlik ömrü vardır, unutulur gider veya ders olur. üçüncüsünde ise hiç koymaz, koymadığı için çıkmazda tabi.. beyin onların aldatışına o kadar aşikar olduğu için sallamaz pek.
cok dusunmeye aglamaya sizlamaya gerek yoktur ya cekip vurman gerek ya da sikimden assaa kasimpasa diyip hayatina devam etmelisin. (bkz: dunyanin en yuzeysel adami)
son günlerinde boş olan yatılı bir okulda, kantine inen gencin içinde bulunduğu kahrolası an. televizyon açıktır. ortamda iki kişi vardır. o ve en yakın arkadaş. görülmek istenen tek şey, onun gözleridir, son kez olsun bakabilmek için. okul, hatta şehir değiştirme sebebidir.
kafanın iki tarafında boynuzların çıktığı andır. ilk şaşkınlık atlatıldıktan sonra, boyunuzu yiyen biri o boynuzu sokacak yer arar haliyle. ilk tercih boynuzu takan şahsiyettir. ama boynuzu geri iade etmek zordur. ne de olsa yemişin bir kere damgayı, kaldırmanın yolu yok. ama boynuzu sürekli cilalayacağına da bir şeyler düşünmek lazım. akla ilk gelen şey "bende ona boynuz takayım..." geçti koçum o, geçti... ilk takan kazanır, başka birşey düşün. ikinci şey "öyle bir yeni sevgili bulayım ki, kıskançlığından çatlasın." ya bu nasıl salak saçma bir düşüncedir? takmış herif/kadın sana boynuzu... ne kıskanacak seni? hem zaten sen yeni sevgili bulunca onu unutursun, o boynuzlarda sana hatıra kalır. peki ya ne yapmalı? en temizi hiçbir şey. peki bu durumda oturup kös kös oturup ağlamak mı lazım? hayır tabiki... sana kızan senin gibi olsun diyerek, yeni sevgiliye de eski günlerde yaşadıklarınızı derleyip özetleyerek bir makale çıkarmalı, bir powerpoint sunumu ile eski sevgili hakkında tokmakçısını bilgilendirmelidir. ha tokmakçının zaten tek amacı tokmaksa, doğal olarak etkilenmez, sevgiliyi bir süre sonra defeder, o da kös kös ortada dolanırken aklına ilk gelen eski sevgilisi olur, sonra çok rahat intikamını alırsın , en kralından, yok eğer tokmak amaç değil araç ise, o zaman mide kaldırmaz olayı, bundan sonraki hayatını rezil etmiş olursunuz yeni çifte kumruların, yaptıkları her işte hep sizi hatırlarlar, kabusları olursunuz alimallah.
Artık ayrılmak için bir bahanesinin olduğunu farketmenin verdiği gazla yeni sevgilisini öptüğü andır efenim diyim ben sağa! insanoğlunun doğasında monogami yoktur efenim!
zehr-i sitem dolar insanın içeresi... ilk kaç saniye içinde milyon tane komplo teorisi içinde bulur kendisini, intikam aklına ilk gelen duygulardandır... oksijen almaya başladığında düşünmeye başlar ve neden sorusunu sorar kendi kendine... durgunluk anı bittikten sonra hareketlilik başlar, insan yürümek ister koşa koşa yürümek... sonra karşı tarafa hak verir, böylece biraz rahatlamak ister öyle olmadığını bile bile... en sonrasında hiçbir şey düşünmek istemez ama her an aklındadır aldatıldığı... verhasıl allah kurtarsın durumudur, çok zaman gerektirir... **
