yukarıda verilen bakınızlarda bahsi geçen girdilerde eleştirilerini sunmuş olan yazar. ha bu arada yeri gelmişken söyleyelim maddeyi esas olmak problem mi? valla teorik bakış açısına göre bir problem olup olmadığı tartışılır ama pratiğe gelince iş değişir. sorun kendini gerçeğe bırakır. *
sözlükte ki sol cenahın abisi, meydan larousse'u, vikipedi'si. yazdımı da maşallah destan yazıyor, az kaldı zaten, bozmam yakındır gözleri sayesinde. küçük bi' dipnot, kendisiyle mümkün olduğunca tartışmaya girmemeye çalışın eğer kendinize güveninizin tam, bilgi birikiminizin yeterli olmadığını düşünüyorsanız, ayar manyağı olursunuz, sonra ağlayıp gelmeyin. hayır, ben denedim, zor kurtuldum, ordan biliyorum. aman diyim...
Sözlükteki yazarlar arasında okumaktan en fazla keyif aldıklarımdan ve ''kardeşim benim güzel yazmışsın'' diye mırıldanmama sebebiyet veren yazarlardan biri.
Yazılarında ''öteki'' olanı çok net bir şekilde farkettirebilen, öteki üzerinden bir ele alışla farkındalıklarını biçimlendiren, onları bu şekilde cana ve kana getiren uslubu ile ''iyi ve gerekli yazar'' diye düşünülmeyi hakeden yazar.
gayet net konuşmak gerekiyor. kürt sorunu eşittir terör sorunu diyenlerin en fazla türk solu -aslında türk faşisti olarak okuyun bunu siz- ciddiye alınabilirler. onu da artık kim ciddiye alırsa. ama biz gene de bildirmemizi yapalım, hani şu aptal dizilerin solcularından sanıyorlar ya. elbet bu bilgisizlikten oluyor ama olsun.
iki üç kelime ezberlemeden gelmek lazım buraya. türkiye'nin birliğinden söz edeceksek bunu asli unsurları dışlayacak şekilde, şovenizmin doruklarında gezemezseniz. diğer yandan kendi egemen sınıflarınızın işbirliğini görmezden gelip türk düşmanlığı da yapamazsınız. bunun ezilen ulus milliyetçiliğinin refleksi olarak kimse gösteremez. ama türkiye'nin gelişimini göremeyenler lütfen konuşmasınlar.
toplumu anlamak için, toplumsal dinamikleri yargılamak için oluşum süreçlerine bakmak gerekir. sınıfsal analizler üzerinden durmak gerekir. emperyalizm olgusunu unutmamak gerekir. yani olaya bütünlüklü bir biçimde bakmak gerekir. aksi halde yapılacak tüm tanımlamalar klasik iktisadın değersizliği gibi olacaktır.
türkiye kapitalizminin gelişimine bakalım. nerede sermaye hareketi birikmiştir, nerede modern sınıflar olan burjuvazi ve proleterya oluşmuştur? nerelerde kapitalizm eşitsiz bir biçimde gelişmiştir. tüm bunların cevabını vermek kürt sorunu tanımlamak olacaktır. aksi halde at gözlüklerinden bahsedenler düzenin rezil ve kokuşmuş, tiksinti verici yorumlarından öteye geçemezler. kürt sorunu hep dediğimiz gibi bir emekçi sorunudur. bunun daha detaylı bir biçimde öğrenmek isteyenler gözlerini açıp iyi okusunlar iyi değerlendirsinler.
yurtsever mücadelenin, ilerici ve devrimci mücadelenin önünde yer alanlara karalama düzeyinde ithamlarda bulunmak doğan görünümlü şahinlerin işi olsa gerek. kalkııp mücadele vermeden, klasik söylemlerin arkasına saklanmak korkaklıktır. eğer türkiye işçi sınıfının yanındaysak o zaman gerçekten birleşitirici ve bütünleştirici oluruz. aksi halde boş milliyetçi söylemlerin altında ezilip gideceğizdir. o halde ağır ithamlar altında kalmaya hazırlıklı olun.
belirtmekte yarar var. hiçbir sol harekete kapalı bir biçimde bakmadan siyasetlerin ortaya koyduğu düzlemlere göre yargılama yapılmaktadır. hiçbir şekilde bir aşağılama olmadığı gibi özünü inkar etme ya da düşündüğünü söylemekten çekinme gibi bir durum yoktur.
marksizm'de altyapı-üstyapı kavramı diyalektik bir yapıyla ele alındığında altyapının üstyapıya olan etkisini ve onu bir şekilde yönlendirişini görmemek zor olmasa gerek. bu koşul ne üstyapının önemini azaltır ne de altyapıyı kavramını kutsallaştırır.
üstyapı altyapının işlevselliğini koruma da ve toplumsallaşmasında bir araçsa, altyapı da üstyapının belirlenmesinde bir süreçtir. bunun mekanik bir süreç olmadığı aşikardır ve red edilemez. altyapı değiştiğinde hemen hakim üstyapının değişşimi gerçeklemez, fakat üst yapıyı da altyapıdan tamamen bağımsız olarak nitelendirelbilecek bir anlayışta kabul edilemez. bunun söylenmesi ekonomik belirlenmeciliğin hastalığına kapılmak değildir. toplumsal kültürün ve yapının reddini göstermez. aksine öznel anlayışların ve sınıfsal analizlerin uzağında kalan toplumsal gözlemlerin uzağında durma anlamına gelir. eğer marksistler bugün kültürel hegemonya bir kavramı kabul ediyorsa, bu sevgili yapısalcı marksist olan althusser'in çabaları ve gözlemlerinden değil, yaratıcı marksizmin tam merkezinden kabullenir.
toplum ne ekonomik bir belirlenmenin sonucu olarak açıklanabilecek gözlemleri doğrular ne de yalnızca kültürel- politik yapıların etkilerini açıklar. bu ikisinin bileşimi bir kıvama sahiptir, birinin diğerini belirlemesi çıkarım yapmanın bir yan etkisi değil gerçekliğidir. sanırım bu noktadan bakınca mekanikselliğin dışına çıklmasının öznelciği öne çıkarma anlamı taşımadığı görülebilir.
sahip olduğu görüşü makul şekilde ifade edebilen yazar. ama aynı zamanda marksist kuramdaki altyapı- üst yapı ilişkisini ve birbirine etki sürecini basit mekanik bir ilişki düzeyinde ele aldığı ve sadece salt ekonomik nedenlere dayandırdırdığı için açmaza düşebiliyor. özellikle ekonomik determizmin çıkarımlarının toplumsal yapıya uygulanabilirliği hakkındaki fikirlerini revize etmesi şart..
hayatımda ilk kez marxist birinin milliyetçilik hakkında yaptığı tanıma hak verdirtmiş(bir kaç yerde hatası olduğunu düşünsem de), bu yüzden bravo diyebileceğim nadir yazarlardan. "kardeş şunca yıllık soul forged sin'e, farklı düşünsek de bir şey anlatmayı başarabildin ya. helal olsun" diyorum kendisine. *
bir sorum var agalar; sovyetler mi kaldı? hayır, günümüze gelmek lazım zira sovyetler öldü, umrumuzda mı böyle sovyetler birliği filan değil, hiçbir zamanda olmadı zaten böylesine emperyalist devletler. *
Milliyetcilige cocuk hastaligi diyip kendisi sovyet milliyetciligi yapan, devrimci gecinen kisi. belki ozunde iyi bir insandir bilemiyoruz tabi o kadarini.
