evde oturuyorken kardeşim yolda kirpi olduğunu söyledi. araba ezmesin dedik. biz de birlikte dışarı çıktık. bir de ne görelim annesi orospu 3-5 soysuz piç koca kirpinin kafasına ufacık ağda kutusu geçirmiş, zavallı hayvan da yol kenarında ileri geri gidip duruyor. hiç kimse kendi sıkışmıştır demesin. imkansız. zorla sokmadıkça o küçücük kutu o kafaya geçmez. kirpinin de tutup ayaklarıyla kafasına geçirecek hali yok. her neyse, önce tutup çıkarmayı denedim ama sıkışmıştı gerçekten. hemen kalın bir bez aldık, bezle kirpiyi tutup kafasından çektik kutuyu. neyse ki çıktı kirpiye bir şey olmadan. ama o zavallı hayvanın kalbi nasıl küt küt atıyordu, korkudan hızlı hızlı nefes alıyordu. kürekle kirpiyi çimenlik bir alana bıraktık ve küfür ederek eve döndük. ve evet o kirpi ve daha nice eziyet gören hayvanlar için yine gözyaşı döktüm.
her zaman söylerim şu çok bilen insanoğlu hiç bir zaman benim gözümde hayvanlardan değerli olmamıştır, olmayacaktır da.
