dünyanın en zor işlerinden biridir. hele ki ankara' nın bazı yerlerinde ,mesela batıkent, yenimahalle, bu iş daha da zordur. öğrenciyim dediğin gibi kapı suratına kapatılabilir.
diğer şehirleri bilemem; ama bursa gibi bir yerde, hele de bayansa, potansiyel hayat kadını* damgası yiyen öğrencidir.
emlakçıya gidersiniz, ev aradığınızı söylersiniz, önce sizi şööyle bir süzerler. "niçin eve çıkmak istiyorsun, baban ne iş yapıyor*, hangi bölümdesin, tek mi kalacaksın, nasıl ödeyeceksin kirayı" gibi saçma sapan bir sürü soru sorarlar. sonra bakmak istediğiniz evin sahibini ararlar ve "bi kızımız var, eve bakmak istiyor, babası x'miş, sağlam kız, sağlam" diye sizi 'tanıtırlar'. bu tanıtım sırasında en az 5 kez, "sağlam kız, temiz kız" tamlamasını kullanırlar.
lan istersem sağlam olmayım, sana ne? parayı verecem mi, verecem.
hele de bir tanesi vardı, tipime bakıp, "sen rock'çısın, sizin çevreniz geniş olur, eve fazla kişi getirirsiniz" gibisinden bir şey deyip, mavi ekran vermeme sebep olmuştur.
tey tey tey.
(bkz: rockçısın dediler ev vermediler)
