okuduktan sonra insanın her şeyi boş verip diyardan diyara gitmek, dünyada kaybolmak istemesi... kitabın karamsarlığına ihtiyacı olduğunu şaşırarak farketmesi ve tekrar tekrar bu kitabı okumak istemesi. bir hakan günday romanı.
''kendimi defalarca buldum,defalarca kaybettim.gerçek adımı hatırlamıyorum.kimliğimi bir çocuğa sattım.çirkinleşmek için ruhumu kiraladım.vicudumdaki dikiş sayısını artık biliyorum.hayatımı diktiler.oysa yırtmak için çok uğraşmıştım..''
okudukca sasirtan, sasirttikca bunalima sokan, dusunduren, hayati sorgulamaya neden olan hakan gunday romani. diger eserleri (bkz: pic) (bkz: zargana) kinyas ve kayra nin tekrari olmaktan oteye gecememislerdir bence, hakan gunday okura verebilecegi ne varsa bir *kitapta toplamis, vay be dedirtmis ve noktayi koymustur.
kitaptan bir alinti;
''az yedim çok içtim. hala içiyorum. alkolü kendime yakıştırdım. her türlü uyuşturucadan tattım. bağımlılıktan nefret ettim. gitmemi, terk etmemi engeller diye. ne bir maddeye ne bir insana bağlandım. sırf bunu kendime kanıtlamak için eroin kullandım, aşık oldum. ikisini de arkama bakmadan bırakıp gittim. geçmişe tükürüp geleceği çiğnedim. dünyayı bir oyuncağa çevirdim. ayak basmadığım yer kalmadı. kalan varsa, onları da amuda kalkar geçerim''
