jethro tull ile beraber çok eleman değiştiripte kan kaybetmemiş yegane gruptur. hoş ikisi de 'grubun beyni' denen elemanlarını kaybetmemiştir (jethro tull - ian anderson, king crimson - robert fripp), şüphesiz ki bunun payı yüksektir. in the court of the crimson king progressive rock tarihinin kanımca en iyi iki albümünden biridir***. hatta bu ikiden daha iyi olanıdır.
okul gibi bir gruptur ne adamlar gelmiş geçmiştir. ama hiç bir zaman court of the crimson king albümü gibi albüm yapamamışlardır, en iyisi o ilk albüm olmuştur en özgünü odur. yılı da 1969 olunca insanın tüyleri de bi ayrı diken diken oluyor.
bu dünyada en iyi parçaları yapabilme kapasitesine sahip gruplardan biridir.genellikle yavaş parçalarda aynı ritmi tutturup ağlatabilme ve sololarda ''nasıl yani?''dedirtebilenlerdir.
ilk iki albüm itibarıyle **psychedelic ogelere daha ağırlıklı olarak yer vermekteyken; lizard sonrasında grup içindeki progressive kanadın * galibiyetini ilan etmesiyle Pink Floyd'a "yürüyün, arkanızdayız" demiş olan gruptur.
görüp görülebilecek en hisli,en özgün,en progressive,cok eleman degisitirip yine de özünden birsey kaybetmeyen tek rock grubudur!robert fripp rock gitaristi kavramını somutlastıran ilk muzisyendir ayrıca! (bkz: three of perfect pair)
