son zamanlarda oyuncakları bir hayli dandikleşmiştir. tek parça bilemedin 2 parça şeyler. dış mihraklar yeni nesillerin aptal kalmasını istiyor anlaşılan! ha çikolatası güzel ama.
günümüzde oyuncaklarının orjinalliği azalmış olsa da, çocukluk yıllarımızın, her kahvaltıda olmasa da bazı özel zamanlarda yenilebilen yumurtasıdır. hem de çikolatadandır. sarı oyuncak kutusu alamet-i farikasıdır. yeni nesil kinderlerde bu kutunun iki yarı parçası bir noktadan tutturulmuştur. bu bir bakıma güzel bir tedbirdir. zira kutuyu açmak için kutunun yarısını dişleri arasına alan çocuk, aniden fırlayan kutu ile, oyuncağı göremeden bayılma riski taşıyordu. bu vaki olmuş mudur bilmem ama en azından o korkuyu veriyordu. aynı tedbiri lego tasarımcılarından da bekliyoruz. birbirine geçmiş legoları dişlemek zorunda kalmasın yavrucaklar.
kendisini hayatım boyunca hiç samimi bulmadım. Çünkü zaten adından belli sürpriz olacağı. Hiç şaşırtıcı değil. götünüz yiyorsa tavuk yumurtasının içine sürprizli bir şeyler koyun.
bunun içinden parça parça halde çıkan oyuncağı bir türlü yekpare hale getiremediğim ve neticesinde kendimden daha da nefret ettiğim için hiç sevemedim kendisini. oyuncaksız versiyonları çıktı da rahatladım.
eskiden aile babalarının göreviydi kinder oyuncağını "yapmak". kavanoz kapağı açmak gibisinden.
içinde oyuncağı olan mükemmel çikolata. küçükken evde kuzenler toplanıp dedemi beklerdik. arardı çocuklar bir şey ister mi diye kinder isterdik hep getirirdi. şimdi dedem yok kinderler de eskisi gibi değil zaten.
allahın cezası bir çikolatadır o. sebebine gelecek olursak eğer;
arkadaş eski kinder suprise'lar ne güzeldi en az 5-6 parça çıkardı oyuncağı, birleştirip oynardın. şimdi iki parça falan çıkıyor bir de kimin hayal ürünüyse artık bu yeni oyuncaklar, hiçbir işe yaramayan gereksiz şeyler oluyor. en acısı da insanlara süper oyunlar çıkarken, sana en berbatı en az parçalısı ve en işlevsizi çıkması.
(bkz: travma sebebi)
