unutmamaktan ziyade insanın kendini bileyip intikam Hırsına bürünmesidir kin tutmak. aklına geldikçe neredeyse ilk an ki şiddetiyle hissetmektir.
pozitif ve kafası rahat insanların genelde olmayan huydur. yalnız o insanlarda bile bi yerlerde vardır.
hayatımda nefret ettiğim tek özelliğim diyebilirim ama ben buyum. 30 yaşıma geldim ancak değişmedim... çocukken de böyleydim kin tuttum ve mutlaka intikam aldım. işin en berbat kısmı ise ne kadar seversem seveyim eğer kin tutmuşsam sevdiğim insanlarında canını yakıyorum.
insan olarak en büyük yanılgılarımızdan biridir. kin tutarak o kişiyi cezalandırdığınızı mı düşünüyorsunuz gerçekten? hayır, asıl cezayı kendimize veriyoruz biz kin tutarak. kırgınlıkları çoğaltıyoruz içimizde. hadi affetmiyoruz, bari kin tutmayalım değil mi? ama yok. ölene kadar bizle yaşayacak o kin.
bazen de tavşan dağa küsmüş hesabı oluyor. biz kin tutuyoruz ama karşıdaki unutup gitmiş. yani kendimize yapıyoruz.
bununla ilgili bi hikaye var bilirsiniz:
--spoiler--
bi gün öğretmen ertesi gün için öğrencilerinden birer çuval patates getirmelerini istiyor. ertesi güne getiriyor öğrenciler.merak ediyorlar tabi, acaba ne olacak bu patatesler diye. öğretmen, her affetmediğiniz insan için bir patatese o kişiinin ismini yazın. ve bu çuvalları 1 hafta boyunca nereye giderseniz yanınızda taşıyacaksınız diyor. neyse yazıyorlar falan 1 hafta geçiyor. çok fazla patatesi olanlar başlıyorlar söylenmeye. kolay mı 1 hafta taşımak? değil. öğretmen açıklıyor: işte böyle affetmediğiniz her kişiyi yanınızda taşıyorsunuz yani kendinizi cezalandırıyorsunuz.
--spoiler--
bizim kinimiz 1 hafta değil ama. ömür boyu yanımızda gezdirebiliyoruz o çuvalı bazen.
affetmeyi bilmek gerek. kusursuz insan yoktur. bir şans daha verin, insan hata yaptıkça olgunlaşır.
affedin ki patatesler ağırlık yapmasın sırtınızda.
