birileriyle yakın olunca hep bir mutsuz son bekliyor olacağını bilir.belki yakın gelecekte belki de uzak gelecekte ama illa ki var bu mutsuz,son durağı.kimseyle de yakın olmayınca biraz yalnız hissedersin,biraz sıkıcı gelir ama hep bir huzur hakimdir insana.
iyi bir durum olduğunu düşünmüyorum.
insan duyguları olan bir canlı bazen çok sevinçli oluyor bazen de dertli kederli. Bu duyguları her zaman kendi içinde yaşayamazsın yakın olduğun insanlar olacak ki seninle gülsünler yeri geldiğinde derdini dinlesinler. Yoksa herkese soğuk durmakla hayat geçmez.
insanlara anlatacak çok şeyim var, dinleyebileceğim de çok şey var. saatlerimi bu iş için ayırabilirim.
fakat, geçen hafta sonu boyunca belki 10 cümle kurmuşumdur. insanlarla iletişim kurmak istemiyorum. yalnız kalmak, konuşmamak daha çekici geliyor. bu durum yeni değil. sanırım son 3 veya 4 senedir böyle.
olması gereken budur.
zamanında herkesle iyi olmaya çalışıp sonrasındaysa ağzımın payını aldığım için kimseye yakın olamıyorum. tam güvenicem beni bi gülme alıyor zaten istesem de olmuyor.
ha gerçi sevdiğim bey var onunla da yakın olmayacaksam kimle yakın olayım değil mi ama?
edit: sevdiğim beyle ayrıldık.
Kafalar uymuyorsa, bazen şartlar uymuyorsa, ya da insanlara şüpheli yaklaşıyorsanız muhtemelen sizi rahatsız edecek bir hadisedir. Başınıza gelme olasılığı yüksektir.
