asıl sebebi; " kişinin kendisini kimsenin sevmeyeceğine inanmasıdır".
insan önce kendini sevmemeye başlar.sonra o sevgisizlik nefrete dönüşür. o raddeye gelir ki, "beni kim neden sevsin?" diye sık sık kendine soru sorar. kendisiyle mücadele ederken ömrünü tüketir.
hiç kimse tarafından tercih edilmemesini içine sindirir. sonra yalnız kalır, sevemez. sevgi nedir unutur.
allah korusun, sonu kötüdür.
''Kimseyi sevmemek'' eylemine dönüşecek olan, yani istemli hale gelecek olan istemsiz eylemdir. Kimseyi sevmek zorunda olmadığımızın farkındalığını kazanmak kolay değildir; kendimizin farkına varana kadar.
zamanında birini o kadar çok sevmişsinizdir ki yaşadıklarınızdan sonra istesenizde tekrar edemediğiniz eylemdir.
Geriye dönüp baktığınızda onu da sevemezsiniz. buz gibi olmuştur kalbiniz, ölü kadar soğuk... sevmek istersiniz sadece herhangi birini. karşınıza çıkanlardan bir şey ummadan, o duyguyu tekrar hissetmek istersiniz ama olmaz bi türlü. başkalarının sizin için yaptıklarına sadece teşekkür etmekle yetinir ve kalplerinden olabildiğince uzağa gidersiniz. boğar çünkü tüm bunlar sizi. eskiden birinin yüzünü 5 dakika olsun görebilmek için mesafeleri yok eden sizken şimdi en uzağında kalırsınız bu duyguların. etrafınıza bakar mutlu çiftler görürsünüz özenirsiniz bazen. olur ya bir gün yine olur dersiniz. ama o gün hiç gelmez. onların yaşadıklarına bakar güler geçersiniz. basit gelir artık hepsi. o kavgalar, tripler, anlamsız bakışmalar hepsi boştur sanki. daha yasayacağım çok şey olmalı. bir konsere sevgilimle gitmeli deli gibi eğlenmeliyim, birlikte saçmalamalı, ağlamalıyım onun bir derdine, bazen özlemden ağlamalıyım mesafeler olduğunda, sonra öyle özlemeliyim ki koşarak sarılmalıyım boynuna. En saçma heyecanları yaşamalıyım bir mesajını ellerim titreyerek beklemeliyim. Ailesiyle tanışmaktan korkup kaçmalıyım belki. bir sürü anı biriktirmeliyim onunla. daha neler neler. düşünürsünüz hepsini ama bunları yaşayabileceğiniz kimsede yoktur hayatınızda. sevmeyi unutmuşsunuzdur çünkü. artık istesenizde yaşayamazsınız hiçbirini. Zor şey sevememek. sevmekten daha zor.
Geçici bir durumdur. insan doğası gereği sever. doğduğu ilk andan itibaren bu anne sevgisi ile başlar.
dönem dönem insanlar bu boşluğa düşer. sanki hiçbir şey hissetmiyormuş gibi. yıllardır sevdiği sandığı insanlar ile vakit geçiriyormuş gibi hisseder. kendisi ile ilgili bir aydınlanma yaşadığını zanneder. buna göre o artık sevemeyen bir canlıdır, kimseyi sevemiyordur.
yok efendim öyle bir şey. insan sever, sevmekten asla vazgeçmez. içgüdüsel olarak seveceğini düşündüğü kişiler ile yakınlaşması da hep bu yüzdendir. düzelir bu tür şeyler.
Bir tür genelleme. Nasıl ki doktordan korkan bir çocuk her beyaz önlüklüden de benzer şekilde çekiniyorsa, bu durumda benzer şekilde genellemeye gitmektir.
Seni kıran kişiden yola çıkarak onunla aynı türden olanlara yani insanlara güvenememe, öfke duyma durumu.
Peki çare; çare bence lahana sarması. Lezzetli bir sarmanın saramayacağı yara yoktur.
peki ananı babanı da mı? diye sorulup böyle bir dertten muzdarip olduğunu ileri süren ergen, duygu sömürücüsü, fox dizisi özenticisi veled i zinaya güzel bir ayar verilebilir. böyle insanlarla acımasızca taşak geçmek hoştur. orgazmdan sonra, sigarasından önce bir yerlerdedir keyif olarak.
