iki sene kadar önceydi. üniversitede kantinde oturuyordum. bir anda kuzeybatı istikametinden saatte 10 km hızla yürüyen bir kız gördüm. aman allahım, bu ne güzellik böyle dedim. araştırdım. eğitim fakültesi 2. sınıftı. sınıf öğretmenliği okuyordu. tabi bu bilgileri o anda öğrenmedim, bir sürü araştırma sonucu ele geçirdim. neyse, tanıştık kaynaştık arkadaş olduk. her gün konuşuyorduk, yatarken mesajlaşıyorduk. neyse benim mezuniyet yaklaşırken dedim artık okuldan ayrılıyoruz, bir kız bulayım da evleneyim. kıza açtım düşüncelerimi. ne dese beğenirsin?
"kimseyi bulamazsam seninle evlenirim."
belki de üniversite ikinci sınıfta olduğu için önümde daha çok zaman var, takılabildiğim kadar çok erkekle takılayım son sınıfta düşünürüm diye böyle düşünüyordu. şu an hala beklemedeyim. beni tercih edeceği günü sabırla bekliyorum.
"dünyada sadece ikimiz de kalsak gene de seninle evlenmem"in bir üst modeli "dünyada sadece ikimiz kalırsak anca senle evlenirim"in eşiti. pozitif insana göre olumlu, negatif insana göre boktan, normal insana göre karamsar bir olaydır.
evlilik iki kisinin sevgisi saygisi olan , birlikte bir hayat paylasmasidir , sevdiginize alternatif olmaz , aksi taktirde o sevgi degil gecici bir duygudur .
kemalist olma ihtimali %50 olan kızdır. ya kemalisttir ya değildir. her neyse *... sen kimsin ki yarram diye cevap verilesi ve bir daha görüşmemek üzere dönüp gidilesi kızdır.
bana söylemediği halde beni bir kenarda tutan liseden sınıf arkadaşım oluyor bu kız. 10 senedir çok yakın arkadaş olunca duygusal birşeyler olmuyormuş öyle diyor. sanki ben duygusallık peşindeyim. zibil gibi para kazanıyorsun kızım anlasana neden seni istediğimi. *
