insanın girdiği karmakarışık, biraz asabi, biraz hüzünlü, biraz belirsiz duygular sonucunda meydana gelen bir hadisedir. o ana kadar sevdiğiniz en güzel müzik size dünyanın en berbat sesiymiş gibi gelir. o ana kadar mesajını beklediğiniz kişilerin, o an size mesaj atmasının iyimser anlamda pek bir albenisi yoktur. hatta bu yüzden küfrdersiniz bile.
en basit şeyler, o ana kadar sizin için pek de bir önemi olmayan şeyler sizi öfkelendirmeye başlar. öyle ki, otobüsten inmek için düğmeye basıp kırmızı ışığın yanmasına sebep olan kişiler, kırmızı ışıkta karşıya geçen yayalar, absürd elbiseleriyle durakta bekleyen ihtiyar adamlar artık sizin için dövülmesi gereken, yok edilmesi gereken varlıklardır.
bunun daha ileri aşaması yani uzun süre devam etmesi sanırım bir tür hastalıktır. fakat bu hastalığa ne ad verildiği konusunda bir bilgim yok. ve bu ismini bilmediğim hastalığa doğru ilerliyor olmaktan biraz tırsıyorum.
insana zaman zaman gelen ruh halidir. öyle bir zaman gelir ki herkesin lafı batar; her şey çekilmez, tahammül edilemez hale gelir.
hiç durmadan konuşan, sürekli soru soran, her şeye müdahale eden arkadaşınıza "sus artık yeteeer, yalnız bırak beni!" demek istersiniz. hani diyemezsiniz, ama usulca uzaklaşırsınız yanından.
bu durumun çareyiyeganesi yalnız kalmaktır.
o kimse kendisi değil ise bir süre kaçarak kurtulunabilecek durumdur.
kendine de tahammül edemiyorsan, kendinden kaçmakla olmaz artık yüzleşme vakti gelmiş demektir.
arada herkesin yaşadığı şeydir ama asla "kimse" olamaz bu.
en azından annesini arar insan bazı zamanlarda daha çok, o her zaman tahammül edilebilecek biridir çünkü.
bırakın sizi, o size tahammül eder esasında.
neredeyse son 6 ay içerisinde belli aralıklarla yaşadığım durum, insanlardan kaçma fırsatı bile olmuyor ki bunu atlatalım okulda birileri gelir bişey der eve gidersin o da olmaz falan bunu atlatabilmek için bir süre yalnızlık şart.
basit ruhlu insanların harcıdır. hemen her istediğinin olmasını, yapılmasını ister. her zaman insanlarla çatışma halindedir ve sorun çıkaran kişidir. toplum içerisinde insanlarla olan iletişimi veya iletişimsizliği hemen göze çarpar. yatkınlığı ve uyumu yoktur.
insanları idare etmek ise bir sanattır ve çok zor bir uğraştır. tahammül edebilmek kişinin yeteneğiyle, sabrıyla aklıyla alakalıdır. kim birini veya birilerini idare edebiliyorsa bu, onun aklından ve zekasından ileri gelir. tahammül miktarınca da o ilişki veya o organizasyon uzun ömürlü ve sağlıklı olur.
boşuna dememişler sabır her kişinin değil er kişinin işidir diye .
Psikiyatrlara göre tahammülsüzlük hastalığıdır. Türkiye'de birçok insanda mevcuttur. Toplu taşıma araçlarında vb. ortamlarda tatsızlık olması, tartışmalar, , işyerlerindeki stres vb. durumlar bundan kaynaklanır.
uzun zaman boyunca aşırı sabırlı davranıp belli bir noktadan sonra en küçük bir harekete bile tahammül edemeyip insanlarla iletişim kurmamaya çalışmakla, o insandan aşırı derecede soğumakla vuku bulan olay.
Ara ara gelen durum. Espriyle söylenen sözlere, halimin vaktimin sorulmasına, yüzüme bakılmasına, gülümsenmesine hiçbir şeye tahammülüm yok ve beni kendiyle konuşmak zorunda hissettiren insanlar biraz daha üzerime gelirlerse biliyorum ki nefes alamamaya başlayacağım. Bu konuyu doktoruma anlattım ama o zaman bu kadar ağır değildi. Bildiğin nefes alamıyorum insanlar üzerime geldiğinde. Kaçmaktan yoruldum. Gülümsemekten yoruldum. Yorulmaktan yoruldum.
Tahammül edemiyorum.
