şimdiye kadar kaybetmiş olmamın tek sebebidir güvenmek. yalnız güvenilecekse bile güvenmemeye başlıyor insan bir süre sonra paranoyaklığa bağlanıyor bunun sonu.
genel itibariyle kimseye güvenmeyeceksin ha ben güvenirim dersen hiç ummadığın zamanda yediğin bi kazıkla ortada sap gibi kalırsın. işte o zaman güvenmemeyi öğrenirsin.
istisnaları ayrı tutmak lazım
her seferinde yeniden denersin. tamam bu başka, önyargılı olma diye telkin edersin kendini. fakat bir süre sonra anlarsın ki o da farksızdır ve sen yine yara almışsındır.
bu olay birçok kez gerçekleşince insan hayatında, belki artık kendini korumak adına, güvenmemeye başlar karşısına çıkana.
çünkü 'güvenmek'ten daha güzel bir şey yoktur kanımca.
ama önemli bir şartı var bunun tabi.
güvenmek istiyorsan, önce 'güvenilir' olacaksın.
o da göt ister, öle kolay diğil.
Kimsenin kollarında yığılıp can vermek istemiyoruz...
Aşktan bunca korkmamızın sebebi bu yüzden... Çü...nkü zaten, her yanımız kılıç yaralarıyla dolu...
Ama bir şekilde kapanmış, kabuk bağlanmış yaralar onlar...
Nasıl yapmışsak yapmışız üstesinden gelmişiz... Ama biri, kabuk tutmuş yaraları okşamaya başladığında, cırt diye açılıveriyor ve oluk oluk kanama başlıyor yeniden... Birine teslim olduğumuzda, anlatmaya başladığımızda, içimizi döktüğümüzde bedenimiz ve ruhumuz kan içinde kalıveriyor...
O yüzden değil mi içimizi tutmamız?...
Birisine teslim olmaktan korkmamız?... Ortalıkta tedirgin ve gergin dolanmamız?...
"Anlatsam mı? anlatmasam mı?"; kararsızlığımız, "Bu sevgi beni acıtır mı?" kuşkularımız... Her zaman seni üzecek birileri olacaktır... Yapman gereken insanlara güvenmeye devam etmek...
...Ve kime iki defa güveneceğini iyi seçmek... **
¨
hayattında birine güvenirsin zaten, diğerleri sadece sıradan şeylerini bilirler
ama ondan adam akıllı darbe yedikten sonra anlarsın tek bir insana bile güvenilmemesi gerektiğini, başkası yapsa koymazdı da birtek sen vardın benim olan,
söylediğin herşey havada kalır ama ne fayda anlamışsındır gerçeği yediğin darbede hayatın kadevesidir.
ama eğer kazık yemeden bu gerçeği öğrenirsen hayat senin sırtını yere getiremez.
günümüzde bu kadar çok kazık yiyen ve atan insan olduktan sonra yapılması gereken doğru hareketlerden biridir. hem ne demişler bu hayatta babana bile güvenmiyeceksin güvenilcek insanı çok iyi seçmek gerek.
"ya hep ya hiç" felsefesiyle güvenilmeye ve güvenmeye değer insanları harcayan eylem, hatta eylemsizliktir. insanların aldığı ağır darbeler sonucunda "diğerlerini" daha iyi seçmek, onları daha iyi değerlendirebilmek ve hareketlerini sorgulamak yerine içindeki "güven" ihtiyacını kaldırıp çöpe atan savunma mekanizmasıdır.
yenilen kazıklardan, alınan darbelerden sonra ki oluşabilecek en ihtimal durumdur. yapabileni gerçekten tebrik ediyorum. şayet her zaman olamayabiliyor.
