hayatta yediği kazıkların sonucu oluşan güvensizlik sebebi ile olan hadisedir. kimileri kızar "böyle yaşanır mı" diye ama bu hale getirene kadar çaba gösterenler utansın diyelim.
ruhun çürümeye başlamasının alametidir belkide.. ama insan bi yerden sonra ne kendine ne de bir başkasına değer veremiyor. yaşarken ölmek gibi bir şey binevi.
Olmayandır. "Kimseye değer vermiyorum" diyen biri aslında "karakterim çok güçlü" mesajını verir karşısındakine.
"hayır, mesaj vermiyorum, kimseye gerçekten değer vermiyorum ben"
Böyle diyorsan sen kendine bile "kimse" olmuşsun demektir. Yaşama o zaman. Tüm bu karmaşanın içinde biraz olsun mutlu yaşamak için sana değer veren birini değersiz sözlerinle -bunlara tecrübe diyerek- uzaklaştırmaya çalışıyorsan git, arkana bile bakma. Arkanda "kimse" yok zaten.
Hayat, zaman zaman öyle acılar verir ki, saparsın insanlığından. Herkes bir yalandır, herkes seni kandıracaktır. Benden farklı olduğuna inanıyorsan git.
keyfi bir durum değil bu değer vermeme mevzu. zamanın da çok değer vermişsinizdir, dost demişsinizdir. sonra ne oluyor? dost dediğin arkanı dönmeni bekliyor ona. ardından olan oluyor ve mutlu son. güven yerlerde sürünüyor.
