hayatta yediği kazıkların sonucu oluşan güvensizlik sebebi ile olan hadisedir. kimileri kızar "böyle yaşanır mı" diye ama bu hale getirene kadar çaba gösterenler utansın diyelim.
Olmayandır. "Kimseye değer vermiyorum" diyen biri aslında "karakterim çok güçlü" mesajını verir karşısındakine.
"hayır, mesaj vermiyorum, kimseye gerçekten değer vermiyorum ben"
Böyle diyorsan sen kendine bile "kimse" olmuşsun demektir. Yaşama o zaman. Tüm bu karmaşanın içinde biraz olsun mutlu yaşamak için sana değer veren birini değersiz sözlerinle -bunlara tecrübe diyerek- uzaklaştırmaya çalışıyorsan git, arkana bile bakma. Arkanda "kimse" yok zaten.
Hayat, zaman zaman öyle acılar verir ki, saparsın insanlığından. Herkes bir yalandır, herkes seni kandıracaktır. Benden farklı olduğuna inanıyorsan git.
kimseden değer görmemekle sonuçlanacak eylem, elbetteki değer görmeyi haketmeyenler var, ama bencilcede olsa karşılığını görmek için saydığım insanlar var sevmesemde.şiirdeki gibi,
Can YÜCEL Sevdiğin Kadar Sevilirsin!..
Yerin seni çektiği kadar ağırsın,
Kanatların çırpındığı kadar hafif
Kalbinin attığı kadar canlısın,
Gözlerinin uzağı gördüğü kadar genç!
Sevdiklerin kadar iyisin,
Nefret ettiklerin kadar kötü
Ne renk olursa olsun kaşın gözün,
Karşındakinin gördüğüdür rengin!
Yaşadıklarını kar sayma;
Yaşadığın kadar yakınsın sona
Ne kadar yaşarsan yaşa,
Sevdiğin kadardır ömrün!
Gülebildiğin kadar mutlusun,
Üzülme, bil ki ağladığın kadar güleceksin
Sakın bitti sanma her şeyi,
Sevdiğin kadar sevileceksin'
Güneşin doğuşundadır doğanın sana verdiği değer,
Ve karşındakine değer verdiğin kadar insansın
Bir gün yalan söyleyeceksen eğer,
Bırak karşındaki sana güvendiği kadar inansın!
Ay ışığındadır sevgiliye duyulan hasret,
Ve sevgiline hasret kaldığın kadar ona yakınsın
Unutma! Yağmurun yağdığı kadar ıslaksın,
Güneşin seni ıssıttığı kadar sıcak
Kendini yalnız hissettiğin kadar yalnızsın,
Ve güçlü hissetiğin kadar güçlü
Kendini güzel hissettiğin kadar güzelsin
Bunu unuttuğunda aldığın ner nefes kadar üşürsün,
Ve karşındakini unuttuğun kadar çabuk unutursun
Çiçek sulandığı kadar güzeldir,
Kuşlar ötebildiği kadar sevimli
Bebek ağladığı kadar bebektir,
Ve her şeyi öğrendiğin kadar bilirsin!
bunu da öğren
Sevdiğin kadar sevilirsin !!!
keyfi bir durum değil bu değer vermeme mevzu. zamanın da çok değer vermişsinizdir, dost demişsinizdir. sonra ne oluyor? dost dediğin arkanı dönmeni bekliyor ona. ardından olan oluyor ve mutlu son. güven yerlerde sürünüyor.
ruhun çürümeye başlamasının alametidir belkide.. ama insan bi yerden sonra ne kendine ne de bir başkasına değer veremiyor. yaşarken ölmek gibi bir şey binevi.
