gece yarısı hüzünlenen yitirdiklerini hatırlayan, o pürüzlü tenin koparılan ve gönülsüzce verilen hayal taneciklerinden hatıra gibi saklıyan , ağlamak isteyen ama ağlamayı zayıflık ayıp bir olgu şeklinde algılayan sessiz çığlıklarıyla ufalanan adamın ruhuyesidir.
