kimsenin ilgi göstermediği, unutulmuş, umursanmayan devlet kurumu.
öyle ki, artık devlet bile umursamıyor.
(bkz: umudu bitirmeyin)~link 4 yıl öncesinin üstelik. 4 yıl boyunca kimse bir şey yazmamış
~
bir kaç yıl önce kimsesiz çocuklar yurdunda yapılan işkenceleri gösteren bir uğur dündar programına denk geldim. o yuvalarda çocuklara işkence yapılıyor ama bundan kimsenin haberi yok.
neden toplum bu çocukları sahiplenmiyor? neden onlar zaten aileleri tarafından terkedilmişken bir de biz sırt çeviriyoruz?
ne kadar duyarsız ve başıboş toplum olduk.
artık sözlükte bile böyle başlıklara prim vermiyoruz.
iddia ediyorum. 1 gün içinde; kimsesiz çocuklar yurdu başlığına yazacak 10 yazarı zor bulurum.
ama bakire kız hakkında, ya da sokakta eşofman giyen kız hakkında yorum yapacak yüzden fazla yazar bulabilirim!
sanırım,bir çocuk için başa gelebilecek en zor şeylerden bir tanesi.bizler kendimize oyalanacak dertler,sinirlenecek saçma sapan şeyler bulmaya çalışırken,orada yetişen,yetişmek zorunda olan pek çok çocuk bunları yapma ihtiyacı hissetmiyor çünkü biliyorlar ki önlerinde aşmaları gereken çok daha büyük bir sorun var:yalnızlık,kimsesizlik.
bu çocuklar,yeni oyunlar bulup oynayacağına,anlatılan her fıkraya güleceğine,okunan her masal kitabını dikkatle dinleyeceğine,gözleri kapıda bir umut ,beklemeyi tercih ediyorlar.çünkü onların başka seceneği yok,çünkü onlar bu tekdüzeliğe öylesine alışmışlar ki başka hiçbir şey onları mutlu etmeye yetmiyor.çünkü onlar öylesine olgun insanlar ki onları ziyarete gittiğimizde bize dertlerini,sıkıntılarını yansıtmadan minik bir gülümsemeyle her şeyi yola sokabilecek durumdalar.
kimsesiz çocuklar yurdu saçma sapan bir kurumdur. evet efendim bu böyledir.
nedeni ise yine bizim duyarsız halkımız.
eğer de toplumda ciddi ciddi bir bilinç olsaydı, böyle yurtlara gerek kalmazdı. sabah akşam tvde dizi izleyenler, sözlük başı yapanlar vicdanen sorumluluklarını yerine getirdiklerini sanıyorlarsa eğer yanıldıklarını hatırlatırım.
adamın çocuğu doğuyor, şükretmeden bırakıyor sokağa, cami avlusuna ondan sonra bu çocuklar kalakalmış...
bu kadar rezilce bir şey olabilir mi? o senin yavrun, canın ciğerin!..
eğer böyle bir kurum olmasaydı, bu yavşak aileler de rahat rahat, zevkine çocuk yapıp sonra da yurda bırakırız rehavetinde olmazlardı. dolmuş taşıyor, rezalet değil de nedir bu?
bence aileler bıraksa da sahiplenecek aileler olmalı bunları. hem de bebeklikten itibaren. aklı başına gelince iş işten geçiyor...
