kaçmak için tüm olasılıkları denediğim ancak korkmadan kendime doğruyu söylediğim zaman yüzleştiğim gerçektir, evet kendi gerçekliğimdir.
hayatta hep bir yerlere gelmek için çabaladım, aileme ve sevdiklerime kendimi kanıtlamak için hep olduğumdan daha fazlası gibi görünmeye çalıştım, yapamayacağımı bile bile hiç altından kalkamayacağım işlere bulaştım.
başarısızlığım beni sönükleştirdi sevdiklerimin gözünden yavaş yavaş düştüm zamanla da bir hiç oldum işte.
yani anlayacağınız ne kendi karakterimi koruyabildim ne de başka karakterlere bürünüp başarılı olabildim.
hayattan çıkardığım en büyük ders ise: kaybet ama benliğinle kaybet, hiç ol ama benliğinle ol.
yani kendin olmaktan asla vazgeçme çünkü karakterini kaybedince kaybettiklerine üzülecek bir karakterin de kalmıyor acıların bile sana ait olmuyor bu durumda.
Son 2 aydır yaşamış olduğum durumdur. Herkes için çok özelim bir sorunum olursa direk onu arayacağım bu zamana kadar tanıdığı en iyi insanlardan biriyim dostluğumuz ve arkadaşlığımız ömür boyu olacak...O değilde yediğin içtiğin insanlar daha sonra hayatlarına yeni kişi aldığında yada arkasından konuşup konuştuklarını görünce iyi ki onların hayatında özel olarak kalmışım diyorum
huzur verir kısa bir süreliğine sonra bir şekilde kendinizi yıpratmayı başarırsınız o huzurunda içine edersiniz soğursunuz da aheste aheste sonra insanın içine oturur, ya biri beni görsün leeen deme isteği oluşur artık bünyede...len ben bana nolüyöör yaa biri beni bir yerine taksın moduna da gelebilirsiniz aman dikkat diyeyim kendinizi yıpratmadan bir yerlere takılabilirsiniz öpüyorum ciğerlerim benim.
