kalpsiz bir kişidir. ya da hayatın gerçeğini görmüş sevginin yalan olduğunu bütün ilişkilerin çıkara dayandığını insanların menfaatçi olduğunu görüp insanlardan uzaklaşıp onların vereceği zaradan korunmak için sevgilerini bile istemeyen bir insandır.
dünya üzerinde olmayan kişidir. elbette zaman zaman yalnız kalmak, insanları görmeden yaşamak isteriz ama bazen oturup konuşabileceğimiz, içimizi dökebileceğimiz, omzunda uyuyacağımız birine ihtiyaç duyarız. insan doğası bunu gerektirir.
Öyle birisinin olduğunu pek sanmıyorum. Günlük hayatta arkadaşlarına, ailesine "amaaan, işim olmaz(misalen sevgili)" diyen bir insan emin olun sevgiye ciddi anlamda muhtaçtır. Çünkü sevmeyi tatmış ancak sevilmeyi tadamamış birisidir.
Çocuklar için konuşacak olursak, çocuklar sevgiye muhtaçtır. 6 yaşındaki bir çocuğun başının okşanması ona çok anlam vermeyebilir. Ancak 20 yaşına geldiğinde ve ailesinde başını okşayacak bireyleri(annesi veya babası mesela) kaybetmişse, o çocukluğundaki anı belki de dünyada hiçbirşeye değişmeyecek duruma gelir.
