Belli bir dönemden sonra muhtemelen herkeste ortaya çıkan sendrom. Bende özellikle bu aralar ağır seyrediyor, sanırım insanların söyledikleri gibi davranmadığına şahit oldukça bu durum daha da ağır seyrediyor. Tabi her seferinde inanıp şans veren bizlerde de hata var.
kimsenin diyerek sayılı karakter sahibi kişilere haksızlık olurmuş gibi düşünsem de ne yazık ki samimiyetine inandığım insan sayısı oldukça az.
ve en kötüsü de gösterilen çabanın boşa gitmemesini dilemek ve ''şans vermek.''
dipnot: yalanını, yanlışını, samimiyetsiz tavırlarını gördüğünüz birine asla ikinci kez şans vermeyin, çünkü o kişi bu şansı gördükçe aynı hatalarına yine devam ediyor ve asla düzelmiyor. lütfen şans verip, üzülmeyin.
