bunun için çabalamıyoruz ki. savruluyoruz. asla plan program yok. o güne uyandığımızda bile değil neredeyse gün ortasında karar veriyoruz. oysa günler öncesinden bir program yapmış olsaydık o gün ne ödevimiz, ne görevimiz, ne vazifemiz olduğunu bilirdik. uyanıyoruz ve sürüklenme başlıyor. bikaç aya sene bitiyor. koskoca bir yıl daha bitmek üzere. bir ocakta müthiş kararlar aldınız muhtemelen. hangisini devam ettirdiniz? muhtemelen neye karar verdiğinizi bile unuttunuz ya da bikaç haftalık motivasyonla başladığınız için motivasyon bitince amaçlarınızdan da vazgeçtiniz.
memnuniyet, saygınlık, başarı, doğal şöhret, maddi üstünlük, sevgi ancak yüksek bir çabayla sağlanır. hak etmediğiniz her şey sizden tek tek alınacak. tek tek. fark etmeyeceksin bile. öyle bir aşınacak ki orası. öyle bir çürüyecek ki. sökülüp gidecek o rütbe. kanatlarını kesecekler. yere doğru baş üstü öyle bir çakılacaksın ki. kan kusacaksın. hak etmediğin ne varsa, neyi mış gibi inşa ettinse, vallahi gidecek. ünvan bile. en basitidir ya. o bile gidecek. hayatı durağan bir şey gibi algılıyoruz. "tamam" diyoruz, "oldu" olmadı. tamam da değil. sürekli bir teyakkuz hali gerekiyor. müthiş bir titizlik.
geçen gün mete gazoz'un pena'daki yayınını izledim. yıllar öncesinden anlamıştım o çocukta başka bir şey olduğunu. benim gözlerim çok keskindir. şimdiye kadar hiç, bakın hiç yanılmadım. bir milyon kişi arasından anlarım ışığa sahip olanı. gerçekten görürüm. gözleri bile başka bakar biliyorum. e yüce rabbişkomuz beni böyle yaratmış. eğer tasarımcı olmasaydım prodüktör olurdum. seçkin ruhları ancak seçkin ruhlar tanır. pena'daki yayınında ona motivasyonunun hiç kırılıp kırılmadığı soruldu. milletçe çok takığızdır bu motivasyon meselesine. sanki çözüm buymuş gibi. değil aslında. neyse. çocuk yaşadığı kötü tecrübeler ve yenilgiler sonrası ailesine okçuluğu bırakmak istediğini açıklamış mesela. çok mantıklı di mi? çalış çalış çalış sonuç fiyasko, emek ver, idare et, bekle, üret ve fiyasko. sabret, tekrar dene ve sonuç fiyasko. neredeyse hayatının çok önemli bir dönemi izole bir şekilde antrenmanla geçsin ve sonuç fiyasko. eğer onu tanıyor, kutluyor ve örnek olarak sunuyorsak bunun sebebi motivasyonla değil, yola disiplinle devam etme kararı alarak okçuluğu bırakmamasıdır. bir amaç doğrultusunda, diğer bütün caydırıcıları görmezden gelerek, onları zihninde silikleştirerek yola devam etmesidir. hemen karşılığını almak için değil, hemen tanınmak, hemen para kazanmak, hemen çözülmek, hemen anlaşılmak için değil kendini gerçekleştirmek için bir adım daha atma cesaretini bulabilmesi, ancak ve ancak bir insanın bunun üzerine düşünmesiyle mümkün.
"bırakmak" yani caymak, yani benden bu kadar aga demek, "ben mi kurtarıcam aq dünyayı" deyip devrilmek ve küsmek olmaz.
üzerine çabalanmamış hiçbir şey sizin değildir. çaba hormonu taşşaklarda üretilir. hayattan da memnun olmak bir fetiş haline gelmemeli. hayat bu kadardır. verdiğin kadarını ancak çok sonra alacaksın. ama vermezsen, tohumu ekmezsen, bahçeyi düzenlemezsen yıllar geçecek ve elinde sadece bikaç küçük acı hatıra kalacak. otuzlarına doğru çoktan emeklilik hayalleri kuran, mutsuz, amaçsız, yorgun, hep ama hep mızmız, asla desteklemeyen, asla tebrik etmeyen, asla hatası üzerine düşünmeyen, son derece yalnız ve? ve? ve? ve hep haklı. haklı ama mutsuz biri olarak hayatın sonlanacak.
"kimse hayatından memnun değil" demek büyük bir genelleme hatası. çünkü şu an, bak şu an aq, şu an, perşembe akşamı, gün biterken harıl harıl çalışan, düşünen, tavana bakıp kaygılanan, politika değiştiren, yeni ittifaklar kuran, yeniden ayaklanmak isteyen, üreten, yeni kitabı için çalışmaya başlayan, yeni filmi için üretmeye başlayan, yeni resmi için tuval geren, yeni sehpası için ağaç seçen, yeniyi ve hayattan aldığını hayata geri vereceği sebebi arayan milyonlarcası var.
hepimiz hangi seviyede olursak olalım başarıyı hak ediyoruz. illa başarı musk ya da ma olmak değil. o sınavı vermek, o kıza ya da oğlana açılmak, o işi kurmak, o kitabı bitirmek, o şarkıyı söylemek, o kostümün içine girebilmek, aynada bir dev görebilmek için o ağırlığın altına girmek. neyse derdin ona başlamak. dedemden evlatlarına ve torunlarına sağlam bi miras kaldı. harbiden iyi para. banaysa bi cümlesi; "başlamadan bitmez." bunu duyduğum anı hatırlıyorum. o kadar keskin bir cümledir benim için. bitirmek için, o süreci yaşayabilmek için, altından kalktığını anlatabilmen için başla. yarım yamalak olsa da başla. çok yorgunsan da başla. çok üzgünsen de başla. bir yerden başla. çünkü zaman geçiyor. sen sanıyorsun ki herkes böyle. herkes duruyor. durmuyor. inan durmuyor. kimse her şeyi tamamiyle anlatmaz. "olsun" diye bekler. olunca bi bakarsın çok başka bir şey yaşamış kendi içinde, başka bir meselenin altından kalkmış. derdi çok başkaymış. sınıfları unutma. sınıflar vardır. üretenler daima yukarıdadır. yukarıda ol. orası muhtemelen bizim buradan daha güzel. samimiyim. muhtemelen daha güzel. oradaki muhabbet daha güzel. oradaki insanlar daha güzel. orasının savaşı bile daha güzel. aşağıda ne var? çöp var. yıkıklar var. vazgeçmişler var. onlardan olma. diren.
memnunum...
sabah 8 akşam 5im yok.. tepemde dikilen bir patronum...
sorumluluğum var ama insiyitifinde olan benim.
vaktim var...vakitsizliğin ederini de değerini de zamanında yaşamış.
elime geçen iyi.
hayatımda da telefon defterimde de olan insan sayısı az... zamanla öğrendiğim ve uygulayabildiğim.
derdimi paylaşabildiğim beni duyan bir tanrı var.
hesabımı kendime veriyorum...
tekim ama kendimi yalnız da hissetmiyorum.
pahalıya patladı tüm bunlar ama... sahip oldum sonuçta.
saçıma başıma bile karışan yok... yenilmedim... ne zamanında ne paraya ne topluma.
ha çok savaş yaram var ama olsun.
