hiç unutmam küçükken karşıyaka konservatuarında dersten sonra öylece takılıyorduk. çocukluğun en eğlenceli şeyidir balkona çıkıp insanlara bir şeyler atmak.
biz de balkona çıkmış milletin kafasına süs çiçek atıyoruz küçüklerinden. elimi uzattım avucumun içindeki çiçeği dümdüz bıraktım. bakın şerefsizim adamın gömlek cebine kaleminin yanına girdi ve adam farketmedi bile. tabi o anda herkes sanki bana ibnelik olsun diye başka yöne bakıyordu her ne kadar bir arkadaşım gördüğünü ima etse de.
