Her geçen gün de düşüyor bu seviye.
Hayat enikonu hiç çekilmez bir noktaya doğru gidiyor.
Ve bu noktadan sonra elbet yalnızlar daha mulu olacak.
Aslında Şimdi de öyle.
dün bir alışveriş mağazasında şahit olduğum durumlardan biri.
iki aile babası asansöre binmek için beklerken bir aile önce bindi digeri de binmeye teşebbüs ederken kapı kapandı adam asansör kapısında ufak bir sıkışma yaşadı.
derken bir bağrış çağrış koptu. asansör düğmesine bilerek basıldıgını söyleyen adam içerdeki adamı çekti dalaşmaya başladılar.
çoluk çocuk, hanımlar hepsi orda dondu kaldı.
küfürler o biçim.
hayatımda duymadığım küfrü orada duydum.
üzüldüm, ufak bir özürle hallolacak mesele polis gelmesiyle halloldu. rezil olduklarıyla kalsalar neyse de,
çocukların küfürbaz kavgacı bir babaya şahit olmaları daha acınası.
türkiye için konuşacak olursak son 13 yılın özetidir. bütün o cinayet, yağma, talan, hırsızlık ve haksızlıklar herkesi bunalttı. buna bi dur demek lazım. yoksa gidişat sakat.
banka ve toplu taşıma araçları gibi kalabalık yerlerde daha çok kendini gösteren tahammülsüzlük. sıfır empati, sıfır hoşgörü ve bolca sinir harbiyle ortaya mükemmel bir karışım çıkar.
Tamamen empati yoksunluğundan dolayı gittikçe artan durum. Birbirini dinlememe, saygı göstermeme ve daha niceleri. insanlar birbirlerini anlamaya çalışmayacaklar.
Yüzyılın en büyük sorunsalı. Kimsenin birini durup 2 dakika dinlemeye tahammülü yok. insanların da çoğu ilk başta görkemli bir filmin trailerı gibiler. Sonrası malum. Sorunsal dedim de çözümü belli gerçi. Hepimize sabah uyandıktan sonra 1.5 saat aralıksız katıksız sevgi ve ilgi gösterecek bir şeyler lazım. Bu asabiyet bu huzursuzluk ondan.
Doğaldır. Demek ki nabıcaz; döveceğiz birbirimizi. çılgınlar gibi dövüşüp duracağız. Strit faytır daki gibi herkes canının yettiği kadar kanının son damlasına kadar önüne geleni dövecek!
bu kadar işte basit.
Dövüşün.
Boks!
birbirine temas eden siyasi görüşler, ideolojiler ve akımlar neticesinde sağlıklı olmayan bir toplumun sağlıksız tartışmaları neticesinde asgari düzeyde bile kalamayan olgunluk ve beraberinde gelen tahammülsüzlük.
son günlerde iliklerime kadar hissettiğim duygudur. ablaya abiye kardeşe evdeki kediye hiç kimseye karşı tahammül kalmamıştı tatile cıktım iyi de yaptım. dinlen be tahammül seviyeni arttır en azından.
niye olsun ki. cok degerliyiz cok.
hep biz.
kimin ne duygusu var. acisi var. fikri var. kimin umrunda.
ortak yasama gayesi bile yok.
sevgisini vermeye cimri. nefreti bol.
Doğru bir tespittir. ne trafikte, ne herhangi bir kuyrukta, hastanede, Stadyumda?, orada burada mekan fark etmeksizin her yerde olan durumdur. hoşgörü, alttan alma bu kavramlar bitmiş, yok olmuş. daha bugün şahit oldum. sandalye sandalyeye değdi diye yumruk yumruğa giren adamlar gördüm.
çağımızın önemli bir sorunudur. herkes kendi düşüncesini ve değerlerini diğer düşünce ve değerleri ezecek biçimde savunmakta, sevmekte, bu da insanlar arasında gerginliğe sebep olmaktadır. insanlar birbirine saygı ve sevgi duymamaktadır kolay kolay.
