Bu sene doğum gününü artık kusura bakmazsa düğünde kutlayacağımız yazar.
Bak kızım, ben seni buraya, burada insan gibi yazabilen, okuyabilen birileri olsun da sik sok muhabbetler seyrelsin diye davet ettim. Sense ortalarda yoksun? Neden?
Yeşil gözlerinden öpüyorum. Renkli gözleri ne çok seviyorum.
"...Sonbahar benim ölümüm kırmızı kırmızı yanışım karaağaçlarda
Senin ak doğumunu daha çok ortaya koymak için
Toplayıp gelişim güzü bütün sarılarımla loşluklarımla
Çürüyen solan evrenin karşı koyuşu
Senin baharda doğuşunun anısına..."
Baharı iki günle ıskalasa da, bir başına bahar oluşunun anısına. *
karşılaştığım, tanıdıkça hayal kırıklığına uğratmayan üç beş arkadaşımdan biri. sizi hayal kırıklığına, düşmanınız bile olsa, uğratmayacak biri. keşke pisliğinizin, karanlık fikirlerinizin içinden çekip alabilsem onu. bambaşka, özgür, parlak bir dünya bulsam ona. bulamam ki.
uzun zamandır aklı çok defa bende kaldı. kalıyor da hala. isterdim ki ona dertsiz tasasız bir yoldaş olayım. olamam ki. oldurmazlar.
o kadar temiz ki, ona bir şeyi anlatırken iki kez düşünüyorum. kalbini bildiklerimle kirletmek istemiyorum. ben çok kötü biriyim diye değil. çok fazla rezil insanla karşılaştım diye. içimi karşılaştığım fikri de zikri de çöplük insanlar kirletti diye. ben çok kustum, onun midesi bulanmasın diye.
kavgayı bile mertçe, kaçmadan eden kaç kişi var şu dünyada allah aşkına? yalan söylemediğini aldığınız nefes gibi bildiğiniz kaç kişi var?
öyle az ki. o kadar azlar ki, birini bulunca benim gibi, eminim siz de kaybetmekten çok yürekten korkuyorsunuzdur.
durduk yere neden yazdım, bilmiyorum. iki gün sonra ilk kez güzel bir konserde olucaz arkadaşlarımızla birlikte. mutlu olucaz biz. aydınlık olucaz. iyi olucaz. iyilik hali yumuşacık bir lodos gibi dolansın hep etrafımızda.
yapış yapış bir yaz okulu gününün dostluğumuzun başladığı gün oluşuna hala üzüldüğüm yazar.
ay heyt tanım ya. bırakiim de bir kere de beni çaylak yapsınlar di mi? ama yok, yapmasınlar. çok faal olduğum için buralarda, iletişimi koparsa ölücek hastalığım var.
bana bak, bence gel sen buraya, az ortada buluşalım hatta. liman kenti değil mi? yaşar gideriz. evlenecek halimiz de yok nasılsa. daimi kaynayan çay, kurabiyeler falan... iş çıkışı yemeğimizi yeriz evde, sonra sahile ineriz yürüyüşe. oralarda şiir okuyan manyaklar olarak mimleniriz zaten. dokunan da olmaz.
aynı bardağı iki kez kırıp nazara iteleriz. evin ortasına kovayla yoğurt da dökebiliriz ama temizlemesi zor.
