garip kisidir.
belki de ideolojisi yoktur.
insanlar yaratilistan birbirlerini cekemezler ama nefret etmezler.
nefretin kaynagi ideolojilerdir.
aideolojik olmak gerek. misal mevlana, gandhi.
Nefret edememenin sevmek anlamına gelmediği açık olduğuna göre kişilere karşı nötr olabilen insandır. Önemsemeyen, umursamayandır. En güzelidir ayrıca. Bir kişiden nefret etmek beyni onunla meşgul etmektir, ki bu o kişiyi halen önemsediğini gösterir. En mantıklısı yok saymaktır..
bence var. kimseden nefret etmeyen demeyelim de genelde nefret etmeyen insan diyelim. yani kızarsın, küfür edersin, nefret ettiğini sanırsın ancak her şey o nefret ettiğin insanı görene kadar sürer ve anında ona acırsın ve bütün olumsuzluklar yok olur. sanmayın ki bu yazdıklarım sadece sevgili için geçerlidir, bu yazdıklarım herkes için geçerlidir. nefret etmek kolay bir şey değildir yani. bu güne kadar ciddi ciddi duyduğum nefreti, gördüğümde söndüremediğim nefreti rte kişisine duydum sanırım
hayatın kimseden nefret etmeye, ya da kalp kırıp kin beslemeye değmeyecek kadar kısa olduğunun bilincinde olan insandır. nefret kimseye bir şey kazandırmaz. sabretmek ve affetmek erdemdir. ama diğer tüm erdemler gibi de kolay elde edilen bir şey değildir.
genelde grubun samar oglanina donusmesi yuksek ihtimaldir ama ne yaptigini biliyorsa herkes tarafindan sevilen biri olabilir. yarim saat once bi kasik suda bogasi gelen adamla muhabbete baslar, iki guzel lafa yelkenleri suya indirir.
sağlam durmayı nedense nefret etmeye bağlamış pek çok yazar. duyduğunuz kin sizi korumaz, daha dayanıklı da kılmaz. insanları tabiki de sevmek zorunda değiliz. yine de ne olmuş olursa olsun insan olması nefret etmemek için yeterlidir. insanlara karşı mesafelerinizi ve duruşunuzu nefretle çizerseniz çarpık bir insan haline dönüşmeniz çokta zor olmayacaktır. nefret edemeyen insanlara gelince. tüm yüreği geniş insanları öpüyorum temiz niyetlerinden.
