Dünyanın en anlamlı ve doğru önermelerinden biri. Hayat mottom.
insanın hayatında vazgeçilmez olan tek kişi kendisidir. Belki fazla bireyci davranıyorum ama bu gerçek. Annemiz, babamız dahi bir gün ne yazık ki vefat edecekler. Çok sevdiğimiz insanların yokluğuna kendimizi hazırlamak durumundayız.
Hele aşık olunan kişinin vazgeçilmez olduğuna inanmak hem gülünç, hem de aciz bir davranıştır. Herkes herkessiz yaşar, kendisi hariç.
Hayatın bir gerçeğidir. Deli gibi de sevsen, ölsen bitsen de onun için bir gün unutursun. Hata öyle bir zaman olur ki hatırlamazsın bile. Herkesten vazgeçilir. *
Hiç kimse vazgeçilmez değildir. Yeter ki yürekten istesin insan. Birinden vazgeçemediği , unutamadığı için saatlerce ağlayan insan aslında unutmak istemiyordur. Daha fazla acı çekmek hoşuna gidiyordur. Aşkın bir diğer yüzüdür bu da. Vazgeçilmez sanıp hiç ummadığı anda unutmasıdır. insanın tabi ki de hafızasında anıları kalır. Hiç olmayacak bir anda belki çok abest birşeyden bile birden o eski zamana gidebilir. Bir özlem duyar ama sadece bu kadardır. Gerçek olan herkes vazgeçilebilirdir. Ancak kimse hiç yaşanmamış gibi silinemez. Mutlaka hiç olmayacak bi yerde zaman da deli gibi özlenir vazgeçilen.
