"kimse türkler gibi güzel, rahat, yayılıp gevşemiş olarak, ilik ve kemiğiyle, ruhu ve bedeniyle oturamaz; otursa da keyfini çıkaramaz. oturmak türk insanının özgün niteliğidir. bedeninin her hücresi, yüzünün çizgileriyle oturur. sanki hiç kalkmamış ya da kalkmayacakmış gibi. bu sanatı topkapı sarayındaki sultanlardan öğrenmiştir sanki. başkalarını evine, ofisine, odasına, okuluna, kahvesine, bahçesine oturmaya çağırır. gelmeyene gücenir. oturmayan konuğun ziyaretini saymaz. oturanlar da birbirini oturmaya davet ederler. resmi toplantılara oturum derler. oturumlara ad ve sayı verirler. en ciddi konuşmalar bir köşeye çöküp oturarak yapılır. üç beş hal hatırdan sonra oturanlar genizlerini temizler, derin bir sessizliğe gömülür oturmaya devam ederler."
