Son bi kaç aydır bunu bariz bir şekilde istediğimi fark ettim.
Sanırım bazı şeyler artık pek de önemli değil.
Ülkenin delisi olmak
hayranlık besleyip sürekli onun menfaatlerini düşünmek, gerçekten gereksiz gelmeye başladı gözümde.
Bunun en büyük payı da yüzlerce işçi madende hayatını kaybettikten sonra, enerji bakanlığının suçlu olan şirkete ödül vermesindeki kafa yapısı sanırım.
Ben mi çok absürtüm siz mi saçmalıyorsunuz?
Kalıp sevmeyi çok isterdim belki,
Fakat inanın saçma sapan bir durum.
Sadece dünya vatandaşı olabilseydik keşke.
Sadece insan olabilmek isterdim.
Bazıları için çok ters bir düşünce olabilir.
Ama bunun bir sonu yok ve aşırıya kaçan taraftar gruplarından farksız.
28 gün Bulgaristanda yaşadığım olaydır. Hem kimliksiz hem pasaportsuz. Süper oluyor eşgalde sıkıntı olmadığı için 1 ay dolaştık vallahi bir allahın kuluda kimsin olum sen demedi. Neyseki 15 günde pasaportumuz Konsolosluğa geldi de ülkeye dönme imkanı doğdu geldi betonu öptük A.K Toprak yok havalimanında. Sırf bu tip durumlar için mimarlarımıza, mütahit ve inşaat mühendislerimize sesleniyorum. Ülkeye ilk ayak basanlar için öpülesi vatan toprağı alanı gerekmektedir tüm yurt dışı uçak gelen havalimanlarına.
Bütün kimlikleriyle var olmak ya kimliksiz olmak. işte bunlar birbirine benzer. Yinede kimliksizlik bir tür yabancılık olduğundan pek tercih edilmesi değil. Zor olanı tercih etmeli yani tüm kimlikleriyle " ben varım " diyebilneli insan.
