postacı zile basar.
o sırada kadın banyodadır ve çıplak şekilde kapıya koşar. kadın sorar : kim o ?
o ana kadar kimsenin kapıya bakmamasından sıkılan postacı anahtar deliğinden içeri bakar.
kadın ise cevap alamayınca kapı gözünden dışarı bakar ve tekrar sorar;
kim o ? postacı : kıvırcık annen yok mu evde ??
çelik kapı markasıdır. "kim o çelik kapıları". inanması güç olan, gerçek marka.
- kim o?
* valla nasıl bildin yenge. biz 'kim o çelik kapıları'ndan geliyoruz, kapı değişcekmiş sizin.
soran kişinin tanıdığı ise "ben" ya da "benim" diye, yabancı birisi tarafından zaten bir tanım içerecek şekilde cevaplanan sorudur.
şöyle ki: cevaplayan kişi soran kişinin tanıdığıysa orada söylenen "ben" ya da başka ifade**** kişinin ses tınısını ortaya koyduğundan soran kişi tanır ve içeri geçip gerekli önlemleri alabilir.** Ayrıyetten yabancı bir kişiden genellikle postacı, kargo vb. sesler duyulur vesselam.
irdeleyelim mi biraz? bu soru da en az bu soruya verilen beeen cevabı kadar saçmadır. kim o sorusu yukarıda da değinildiği gibi üçüncü tekil şahısı bulmaya yönelik bir sorudur.
halbuki kapının çalınması işlemi iki kişi arasında cereyan eder. yani kapısı çalınan kapıyı çalanı merak ettiğinde kimsin/kimsiniz demelidir. arada sanki apartmanda bu soruyu yanıtlayan bir görevli varmış gibi davranmak çok saçmadır.
ilhan irem'e ait sözler, melih kibar'ın, birlikte çalışırken rahatsızlanan Çiğdem Talu'nun ölmesi üzerine tek başına tamamladığı güzel beste ve coşkun demir'in muhteşem yorumu...
ben bu şarkıyı seksenli yıllarda popüler iken dinleyebilen şanslı azınlıktanım. belki siz de merak edip dinleyecek ve seksenli yılların gençliğinı kıskanacaksınız. birileri de böyle güzelliklerin varlığından bile haberdar olmadan ölüp gidecek...
--spoiler--
her akşam yorgun argın eve gelince
her akşam şehir kendine dönünce
bir fısıltı çağırır beni sessizce
aranırım karanlıkların içinde
yıllardır seslenen o sevgili nerde?
her akşam anıları yere serince
kendimi geçmişin eline verince
bir fısıltı çağırır beni sessizce
aranırım karanlıkların içinde
yıllardır gizlenen o sevgili nerde?
kim o?
yüreğimde dolaşan kim o?
çözüldükçe dolaşıyor
kim o?
gecelere karışan kim o?
arıyorum bulunmuyor...
yine sen misin başımda duman duman
yoruldum varılmayan yolculuklardan
galiba bir şeyleri silmiyor zaman
her sabah bahçelerde öten uçuşan
her sabah gülüşü odama doluşan
düş olup bazende uykulardan taşan
zamana gömdüğüm sevgilim misin sen?
dökülsün sırların artık can evimden.
her zaman aynalardan bakıştığımız
bir zaman gülüşüpte ağlaştığımız
bütün güzellikleri paylaştığımız
zamana gömdüğüm sevgilim misin sen?
güneşin gitmesin can evimden...
kim o?
yüreğimde dolaşan kim o?
çözüldükçe dolaşıyor
kim o?
gecelere karışan kim o?
arıyorum bulunmuyor...
kapıyı tanımadığımız insanlara açmamamız amacıyla annemizin sormamızı öğütlediği soru. burada ilginç olan kapıyı dışarıdakinin "benim" sözüne karşılık düşünmeden açmamızdır. oysa bu sorunun asıl amacı hırsız vb. kişilerden korunmak olduğuna göre, dışarıdaki olası bir hırsızla şu diyaloğu yaşamamız beklenmektedir:
-kim o?
-hırsız.
-tamam açmıyorum o zaman.
-peki.
