'benim' denmesinde ki gariplik kişinin diyecek başka bir şey bulamamasından geliyor sanırım. her ne kadar bunu garipsiyor olsakta artık istemeden de bunu diyebiliyoruz.
açmayacaksın o kapıyı benim diyen mala. aa sen misin deyip yollanmayacaksın kapıya ya da otomata doğru. kim o diye soruyorsam sim bekliyorum demektir.
böyle cevap vermek mallıktır evet.
ev ahalisinden birinin cevabıysa yine kabul edilebilir, ama toplasan üç kere evinize gelmiş birinin "kim o" sorusuna "benim" cevabını vermesi normal karşılanmayacak bir şeydir.
aklıma ilkokul günlerim geldi sözlük, bu başlıkla birlikte.
anneciğim işten veya gezmekten döndüğünde kapıyı çaldığı vakit kim ooo derdim, o da ben ooo derdi. nedense hüzünlendim gece gece, seni özledim anne be çok özledim.
gelsen de afra tafra yapsan, bana öğütler versen durmaksızın ama ah bi gelebilsen.
kim o sorusuna verilecek cevaplardan birisidir benim cevabı. pekala ben değilim de diyebilir bu anlayışla hareket eden insan. zira karşıdakinin ses tonundan kendisini tanımasını beklemektedir. ancak apartmanlarda vs bu sesi ileten aletin sadece robotumsu bir ses iletmesi iletişim kopukluğuna neden olmaktadır. başa dönecek olursak benim diyen kişiye kapının açılma ihtimali ben değilim diyene göre daha fazladır, kimse kendi olmayan veya kendinde olmayan birine daha fazla güvenmez.
esasında doğru bir cevaptır, sorunun muhatabı karşısındaki kişinin kendisini sesinden tanımasını bekler. ancak soranı tatmin eden bir cevap olmadığı muhakkaktır.
