Kendimiz için.
Hayatta önceliğimiz hep kendimiz olduk, hep de kendimiz olacağız.
Yaşıyor olma sebebimiz tanrı, ailemiz ya da sevgilimiz olmadı, olmayacak.
Aslında kendimiz için yaşamamız gerekirken başkaları için yaşıyoruz ama bunu kendimize bile itiraf edemiyoruz. Sürekli başkaları hakkımızda ne düşünür acaba ne der diyerek hayatımıza yön veriyoruz. Kendi isteklerimizi, hayallermizi vs. filtreliyoruz ki insanlar bizi kötü eleştirmesin. Elbette uçuk saçma hayallerden bahsetmiyorum. Kendim için yaşıyorum diyorken nelerden vazgeçmiyor ki insan hayatı boyunca.
