eğer gerçekten aşıksanız, ona tam anlamıyla güveniyorsanız, alttan alma beceriniz varsa, sabırlıysanız ve bu çağın materyalist çocuğu değilseniz, mutlu sonla bitecek bir sevgidir.
defalarca anlattım ama,
bir zamanlar aramızda 8000 km vardı, ben istanbul daydım, o moskova da. ikimiz de
birbirimize aşıktık. istanbul da bir cafe de tanıştık. sadece bir kez görüşmemize rağmen, birbirimize aşık olduk. gerçekten birine aşık olmayan anlayamaz bu duyguyu. daha sonra o moskova ya gitti. aramıza yollar ve aylar girmesine rağmen, birbirimizden vazgeçmedik.webcam ve msn aracılığıyla görüştük. 6 ay sonra ben üniversite son sınıftayken yarı yıl tatilinde, bir öğrenciye göre gayet lüks olan moskova seyahatimi gerçekleştirdim. ama bu lükse tezat olan şey, kış mevsiminde, pencereleri kapanmayan, bir ısıtıcının olmadığı moskova ya yakın bir şehirde tuttuğum, döküntü evimdi. bütçem 2 ay bir otelde kalmak için yeterli değildi çünkü. gece, montla, iki kat kazakla uyumama rağmen, soğuktan tir tir titreyerek uyumaya çalışıyordum. ama bu umrumda değildi. ona yakın olmak bana yetiyordu. daha sonra istanbul a döndüm. 3 ay sonra o da geldi, ailelerimize karşı büyük bir savaş vererek evlendik. o yıl ikimizde üniversiteden mezun olduk. ( bütün zorluklara rağmen ) şuanda 3,5 yıllık evliyiz ve mutluyuz. gerçekten kendinize ait hissettiğiniz birini ( tabi o da sizinle aynı hisleri paylaşıyorsa ) asla bırakmayın ve kimseye yar etmeyin. konu aşksa aradaki mesafe teferruattır.
biraz süründürüyor ama öldürmüyor. bir yıla yakındır yapılıyor efenim, demek ki olabilir?
akıllıcadır, ergenler gibi her dakka hobidik gubidik dolanmak değildir, her gün başka birine yazıp her gün siktir çekilmeye benzemez, bazı şeyler cidden vardır hayatta, bazıları hiç deneyimleyemez, idrak noksanı küçük domuzcuklar olduklarından..
çok zordur.
uzun bir hikaye yaşarsınız, sonra bir gün kalkar, uzak bir yere gider. her yıl bir kere, tekrar sizin olduğunuz şehre geri döner. beklersiniz, ama sizi aramaz, sormaz. unutmaya çalışır, ya da en kötüsü, gerçekten unutmuştur. özleminizle tek başınıza kalırsınız.
aranızdaki kilometrelerle kısalır içinizdeki aşk bazen fakat bazen de o kilometreler uzatır tüm yaşanmışlıkları ve bağlılığı.. uzaklık iyidir, uzaklık yakınlıktır her zaman olmasa da aşk için, özlem için.
o ülkenin en doğusundayken sen en batısındasındır. aranda binlerce kilometre varken hissedersin onun aslında hep yakınında olduğunu. dokunmak istersin olmaz... görmek istersin olmaz... resimlerle avutursun kendini. gerçek sevginin asıl bu olduğunu düşünür avutmaya çalışırsın hem onu hem kendini. 14 şubatta sevgililer gezerken elele, sen mesaj atarak yetinirsin. özlersin... özlersin... özlersin... yarın doğum günüdür, hediye alamazsın. postayla gönderirsin. yüzündeki heyecanı göremezsin. doğum günün kutlu olsun sevgilim! diyemezsin gözlerinin içine bakarak. ben de sözlükle yetiniyorum sevgilim. canım, herşeyim... doğum günün kutlu olsun!
erkenden uyunan geceler aslında uyunulmaz o gece, sonra bu gece sınıftan ibo gelcek ders çalışcaz yarına ödev yetiştirmemiz lazımla devam eden uykusuz gecelerin birbirini takip etmesi.
