gerizekalıdır.
sermayeden yemiş,üstelik üşümenin bokunu çıkarıp donmuştur.
böyle bi masal uydurup,bunu çocuklara anlatan sosyopatın önde gidenidir.
lan bunu çocuğa anlatsan ne ders çıkarır göt lalesi?
neyse, sakinleşeyim.çünkü beybi feysim.
ben anlattığımda sonunu degistiriyorum. her kibrittw farklı bir hayal, son kibritte ise hayaller alemine açılan kapıdan geçiriyorum alice misali. küççücük çocuklara, kız açlıktan soğuktan öldü denir mi?
kibritçi kız iyimser dönüşümle yumuşak geçişle ölmedi, ölmediği gibi sanat sokağındaki "iyi" insanlar yardımıyla hayat akışı değişti, müzik hayalinde yol aldı.
Finalinde çocuk bedenlere ve kalplere tamiri inkansız duygular bırakan,sadist kitap.Özetle şöyle buruk bir şekilde noltalanır:Artık donmak üzere olan kibritçi kız,gemileri yakmış,ardı ardına yaktığı kibritlerle ısınmaya ve hayatta kalmaya çabalıyordu.Son üç kibritin kaldığını gören küçük kız,bir kibrit daha çaktı karşısında nene si belirdi.Ardından bir kibrit daha yaktı ve karşısında büyükbabası belirdi.Ve son çaktığı kibritte ölmüş annesini gören küçük kız,önce sevindi (hipoterminin en son noktası olan mutlu son) ve ardından annesinin kollarına atılıp bu diyardan sessizce çekip gitti.yazacağınız hikayeyi sikeyim ayrıca.Ben yazarken bile bu yaşta daraldım bu kötülük,kitap kisvesi altında hangi çocuğa yapılır.
ilk okuduğum kitaptır.
6 yaşındaydım. Hüngür hüngür ağlamıştım. Az önce tekrar okudum, tekrar içim parçalandı, tekrar üzüldüm. O yaştaki çocukların eline bunu hikaye kitabı diye tutturan ilkokul öğretmenimin zoru neydi bilmiyorum. Zaten kendisi de normal değildi, çatlağın tekiydi. satır başı bırakmadım diye kulağımı çekmişti.
çocukluk hüznüm, ne yazık ki gerçektir, kibritçi kız masalın sonunda donar ve ölür tıpkı metrobüs durağı merdiveninde öylece oturup ellerini açmış ve soğuktan titreyen o çocuk gibi, yaşıyor görünüyor belki buna yaşamak denirse.
Böyle masal mı olur lan. Bu yaşımda okumak bile beni duygulandırıyor. Kaldı ki 4-8 yaş arasını kaplayan çocuklara neler hissetirmez.
Okul öncesi sınıflarda okunmaz, okutulmaz.
Siz de okutturmayın efendim.
çocuk masalı olarak geçen ama aslında çocuklara uygun olmayan hikaye. ben çocukken okumaktan hoşlanmıyordum bu kitabı okumayı çok seven bir çocuk olmama rağmen. çok trajik oluğu için ağlıyordum her okuduğumda. çocuklara okutulmasını doğru bulmuyorum.
edit: evet hala ağlatıyornuş. hatırlamak adına tekrar okumak istedim. zavallı kızı şimdi bulsam da evime alıp ısıtabilsem diye içimden geçirdim, nisan ayı olmasını düşünmeden. bitirmeye yakın burnumun direği sızladı birkaç kez. tam bitirdiğim sırada, son cümlesini okurken gözlerimden birer damla yaş döküldü. çocuk ruhum bunun ağırlığını nasıl kaldırdı acaba.
