murathan mungan'ın daha piyasaya çıkmamış kitabıdır. geçenler ntv de gece gündüz programında yaptığı konuşmalarda sayfa sayısı az olmasına rağmen sürükleyici olduğunu belirtmiştir.
--spoiler--
Murathan Mungan'ın alışılmadık kısalıkta, 1-1.5 sayfalık kısa öykülerini, kitapta yer alan şu cümleleri çok iyi anlatıyor:
En kısa hikâye parçasına an denir.
Bazı anlar bütün yaşamımızı belirler.
"Bütün yaşamımız" dediğimiz de o birkaç âna bakar aslında...
Bu yüzden yıllar sonra en çok hatırladıklarımız anlardır.
Gerisi bulanıktır. Geçmişi anlar berraklaştırır.
--spoiler--
kimisi kısa, kimisi uzun anlar... hangi çöpü çekersen gibi. adı belki bundan esinlenmiş.
belki de kibritçi kız'ın hikayesinden. her anın ışığı ile içini ısıtmaya çalışmış mungan, bizim içimizi de. her anın sonunda yüzünüzde acıyla karışık bir tebessüm.
bir de yaşlılığa karşı dizleri bükük bir çöküş buldum bu kitapta. teslim olmakla direnmek arasında kalmış bir ruh...
Sabahları uyandığımızda en büyük mutsuzluklardan biri yanı başlarında güne böyle ışıl ışıl başlayan insanların varlığıdır. Bazı insanların sabaha alışması hayata hazırlanması zaman alırken diğerleri ise tek bir hareketi ile hayata ve güne hazır uyanırlar..
Her şeye karşı birlikte uyanmanın ikisine de mutluluk verdiği zamanlar bittiğinde günde hayatta aynı başlamaz artık bundan böyle kendi kendileriyle oldukları en çok sabah anlarlar.
Babam işsizliğe doğuştan yatkın biriydi. Babam işsizdi hep işsiz.Bu durumda evin çalışanın annemin olduğunu söylememe bilmem gerek var mı ? Bu konuyu babamla konuştuğumuz da eski sendika ağzıyla yapılmış uzun bir söylev duyarsınız. Kaderine çoktan razı gelen annem; onu dinleyene kadar iki işi daha yaparım diyordu.
içeri herkesi almıyorlar bildiğin kulüplerden değil. Kapıdakileri hayatın yedi gecesine ikna etmek gerekiyor. Her hayatın vardır mutlaka unutulmayan yedi gecesi. Aklıma anlatacağım hiçbir gece gelmiyor. Yedi gecesi bile olmayan bir hayatla nasıl öleceksin.
