beşten fazla izlendiğinde normalde gülünmemesi gereken yerlere bile gülündüğü bilimsel olarak tespit edilmiş bir sinema harikasıdır. "sekine kadın da koşturii" repliği beşten sonra gülünen repliklerin en popüleridir.
türk sinemasının başyapıtıdır. özellikle kemal sunal ve şener şen'in döktürdüğü flimdir. ayrıca içeriği ve alttan alttan verdiği mesajlarla bi komedi filmi olmasına rağmen sinemamızın gelmiş geçmiş en sosyalist içerikli filmlerinden biridir. 141-142 meselesi, film esnasında görünen pankartlar, aney'in o sopa birgün bize de geçecek sözü, marabaların hakkını arayamamaları, düzene başkaldıranın olmaması, ağa öldüğünde yerine gelenin düzeni aynen hatta daha kötü devam ettirmesi ince ince dokundurur. benim için türk sinemasında ilk üçtedir.
Bir kara mizah başyapıtı...
Atıf Yılmaz'ın dev filmlerinden biri.
Şener şen ve Kemal sunal'ın olağanüstü oyunculukları ve yardımcı oyuncuların da buna ayak uydurmasıyla ve enfes senaryosuyla, adeta sosyalist gerçekçiliğin en zevkli filmi olan efsane.
--spoiler--
arzuhalci: 10 bin lira peşin, geri kalan 10 bin lira 5 eşit takside bölünüp her altı ayda bir ödenmek suretiyle...
ihsan yüce: senetler gününde ödenmezse kızı geri alaram bilmiş olasan ha!
arzuhalci: Senetler ödenene kadar malın mülkiyeti babasına, kullanma hakkı kocasına aittir.
kemal sunal: Malı da ben kullanacam ama.
--spoiler--
yönetmenliğini Atıf Yılmaz'ın yaptığı; Kemal Sunal, Müjde Ar, Adile Naşit, Şener Şen, ihsan Yüce, ilyas Salman ve Erdal Özyağcılar'ın rol aldığı, 1978 yapımı bir komedi filmidir.
Film, anlambilimsel olarak incelendiği takdirde; komünizme karşı alınan önlemlere sert eleştiriler görülür.
dogu'yu anlatmasna ragmen cok da doguda olmayan bir memlekette ( antakya, sarki soyleyen kizlar ve erkekler grubu da antakya halkevi uyeleridir ) cekilmis guzel unutulmaz bir turk filmidir.
ağalık sistemine inceden inceden çakan müthiş bir filmdir kibar feyzo. para karşılığı okuyup üfleyen hoca, başlık parasıyla satılan kadınlar.. müthiş bir sistem eleştirisidir.
dün gece hastanede nöbet tutarken hasta odalarından birinde bu filmi izliyordu mehmetçikler. yüzlerinde de her zamanki çocuksu gülümseme. akıllarında ne can acısı kalmıştı, ne sıla hasreti, ne de teskere. büyüksünüz üstatlar..
hikayenin tek kötü tarafı benim odaya hastanın birinden sonda çıkarmak için girmiş olmamdı. yoksa bana mı gülüyorlardı lan??*
(bkz: malı da ben kullanacam ama)
toplumcu gerçekçi bir film. komedi filmi olarak sunulması ne acıdır. bu film sosyalist oyuncu yazar ihsan yüce ve yönetmen atıf yılmaz'ın birlikte yarattıkları ve doğu'nun içler acısı halini gözler önüne seren bir eserdir. kibar feyzo'nun gülmece öğeleriyle örülü öyküsünü yılmaz güney'in sürü filminin doğu'su da aynı içler acısı haldedir fakat güney olayı sert bir dramla örmüştür. ve ne tesadüftür ki sinemamızın bu iki harika filmi de aynı yılda, 1978'de çekilmiştir. bir yılda iki başyapıt...
