Özellikle psikolojimin bozulduğu dönemlerde okuduğum onlarca kitabıyla * farkettiğim gerçek. Tamam ,bazıları bencilliğin aksine paylaşmayı da öğütlese de genelde hemen hepsi inanılmaz çirkin,kapitalist bir bencillik anlayışı empoze ediyor. Karşılıksız iyiliği sadece kendimiz için yaptığımızdan tutun da kapitalizmi eleştirenlerin kıskanç ve başarısız kimseler olduğunu söyleyenleri hayretle okudum.
(bkz: brian tracy) (bkz: aykut oğut) (bkz: ragıp şanal)
Bir kitabınsa "bu satırları size mercedes SLS AMG aracımdan yazıyorum ve sizlere de nasıl bu aracı kazanabileceğinizi öğreteceğim." önsözüyle başladığını gördüm. (bkz: oha)
Sen kimsin ne başarın varda bana öğretiyorsun dememe kalmadan ilerleyen sayfalarda "herkesiz sikin,dolandırın" minvalindeki chapterlarda hayretler içinde kalmaya devam ettim.
(bkz: zig ziglar)
Elbette ki bu kitapların psikoloji de bir yeri var , ve mutluluk için gerekli tavsiyeleri de veriyolar bazen ama geneli için söyleyeceğim o ki
(bkz: gerçek insanlık bu değil)
var böyle birşey malesef. hani o nefret ettiğimiz plazadaki merve , yeni mezun hırslı endüstri mühendisi bora varya , heh işte bu onlar. herşeyi çıkar için yapan insanlar topluluğu yarattık yavaş yavaş.
