"Keşke..." Bu sözcüğü kaç konuşmanızın başına eklemişseniz hayatı o kadar ıskalamışsınız demektir. Onu çarpılıp çıkılmış bir kapıda,yazıp gönderilmemiş bir mektupta,dilin ucuna gelip ertelenmiş bir sözde ya da "Öyle demeseydim.","Bunu söylemeseydim."... diye diye kıvranan cümlelerde bulursunuz. Ondan geriye dönüp baktığınızda; ayıplara korkulara,tabulara feda edilmiş;"Ne derler"e kurban verilmiş,son kullanma tarihi geçmiş bir yığın hazzın bilinç altından el salladığı görüyorsunuz.
'keşke' bir içgörü kelimesi sanki aslında. bazıları için umut ve iyi dilek anlamlı bir kelime olabilir 'keşke şu sınavı geçsem' gibi.
ama benim gibiler için 'keşke' pişmanlık kelimesi.
'keşke hiç tanışmasaydık'
'keşke hiç bu mesleği seçmeseydim'
'keşke bu şehire gelmeseydim' vs vs. liste uzar gider.
listenin başına şuanda keşke keşkelerin çok olduğu bir hayatım olmasaydı cümlesini koyuyorum.
hay amk, keşke olmasaydı lan! keşke..
keşke kendimde ortalamanın biraz üstünde gördüğüm tüm yetenekler ortalamaya inip hepsi müziğe aktarılsa biraz daha erken gitara başlamış olsam ve bi akdeniz şehrinde kıyıda kitap müzik eşyaları satıp 5-10 samimi dostla sohbet muhabbet kitap müzik diye yaşasam keşke ....
Ülkemizde ki terör bitse. Bölücüler, kekolar, vatan hainleri falan hepsi bir anda yok olsa soyları kurusa. Ülkemiz refaha kavuşsa. Mutlu bir şekilde yaşasak.
Pişman değilim ama keşkelerim var.. Keşke bu kadar zorlamasaydın beni, denemeseydin bu kadar sabrımı; zarar vermeseydin sana hissettiğim saf sevgiye.. Elini tuttuğumda olan heyecanı kaçırmasaydın hiç bu saçma sırlarla.. Pişman değilim sevdim hemde çok. Ama izin vermemeliydin senden bir saniye bile nefret etmeme. Verdiğim sevgiye sahip çıksaydın, güveni saklasaydın ya en derinlerinde.. Kaybettirmeseydin sokmasaydın aramıza kimseleri. Kimsenin kalbimize deymesine izin vermeseydin keşke.. Evet "Kalbimiz" diyorum çünkü senin kalbine bağlamıştım benimkini.. Sende dursa bende de durur, sen de hızlansa bende de hızlanır ama sende başkasına atsa bende yine dururdu.. Seni suçlamak gelmiyor içimden, benim sende gördüğüm insanı suçlayamam ama beni bu hale getiren gördüğüm değil olan insanmış meğer; o acımasızca canımı yakan, tek kalbine hissi olan kalbimi paramparça yapan, gözü kapalı güvenirken gözümü oyan. Bakma bu sözlerime bunlarda sevgiden, seni bilmem ama ben böyle sevmişken istesemde kötü hatırlayamam seni, senden değilde sevgimden dolayı çünkü ben seni aklımda sevgimle kusursuzlaştırdım sorun da burda ya işte.. Fazla kusursuzlaştırmışım gerçekleri görünce çok yaralanmışım daha yeni anladım.. Sen beni nasıl hatırlarsın bilemem ama ben seni neyse boşver..
Her pişmanlığın değişmezi, olmazsa olmazıdır. keşkelerle dost olmayı öğrendiyseniz şayet, büyümüş kocaman bir insan olmuşsunuzdur. ''keşke'' bunu da daha önce öğrenebilse insan.
