Üniversite öğrenciliğinin tam hakkını veremediğimden midir, iş hayatına adapte olamadığımdan mı, ara ara içimden geçirdiğim temennidir.
istanbul Beyazıt'ta yüksek lisans işleri için öğrenci işlerine yollanmışım**. Takım elbise üzerimde, öğrenciyken düşündüğüm şeyler ve o günkü halimi karşılaştırdım.. Büyük bir şirkette genç yaşta belli bir önem atfedilen bir bölümde çalışıyorum, maaşım ortalamanın üstünde neyi istesem vitrinde görsem alacak kadar param var. E yüksek lisans yapıyorum, derslerimi vermişim tez yazıyorum. O sırada bir fakültenin önünde tiyatrocuları gördüm. kostümlerini giymiş tiyatroya çağırıyorlardı. Hafif tebessüm edip aklımdan yapmam gereken keyifli işleri geçirdim ve yürüdüm... Ama o tat gibi değil ki. ah be dedim, keşke öğrenci olsaydım.
e baktığınızda yapmayı en iyi bildiğim iş. doğru yapmışımdır, yanlış yapmışımdır, eksiği fazlası olmuştur ama tecrübe edilen yıl inkar edilemez: 2 yıl anaokulu + 5 yıl ilkokul + 2 yıl hazırlık + 6 yıl ortaokul-lise + 4 yıl üniversite + 4 yıl yüksek lisans*** 23 yıl yapıyor alt alta toplayınca, insan ömrü ya bu! ama öyle işte, keşke öğrenci olsam!
