*o kafamıza hiçbir şeyi takmadığımız lise yılları, okulum... şimdi olsa o kadar sorumsuzca geçirmez, çok çalışır daha iyi bir üniversiteden mezun olurdum ama o dönemleri yine de özlüyorum.
*çocukluğum ve mahalle arkadaşlarım
*köyümüz ve orada sabahlara kadar sokaklarda oynamak
*he-man, woltran, bruce-lee filmleri, leblebi tozu
*hazırlık sınıfında serviste yaptığımız taso savaşları
aslında dünü dahi özlüyor insan ve özlemeli, değerini bilmeli çünkü hayat akıp geçiyor ve her dakika biraz daha birşeyler götürüyor bizden. fotoğraflardaki halimi bile özlüyorum çünkü şimdi aynaya baktığımda daha yorgun ve eskisi gibi parlamıyor gözlerim. 30lara geldiyseniz, özleyecek şeyler birikiyor artık, farkediyorsunuz...
