ikisini de sevmem, ikisine de günahımı dahi vermem, ikisinden de inanılmaz nefret ederim ama yine de ölmelerini isteyemem. çünkü o zaman kendi amaçları için her türlü pisliği mübah sayan onlardan bir farkım kalmaz. ölüm öyle basite indirgenecek bir şey değildir. herkesin ailesi, yakınları, sevdikleri vardır. ama tabi inanıyorum ki yaptıklarının hesabını da bir şekilde vereceklerdir.
durum şöyle ki; bir vatan aşığı olan erbakan yerine, neye kime hizmet ettiği belli olmayan ( belli olmayan dediğime bakmayın adam bariz cia itirafçısı ) fethullah hocanın ölmesini ifade eder.
erbakan öldü türkiye gerçek bir devlet adamını kaybetti, ama feto ölse ne kaybederdi. hiç. sadece hiç.
rus ruleti mi oynadılarki bunlar erbakan kaybetti ama yazık keşke feto kaybetseydi. keşke erbakan öleceğine bizim hıdır dede ölseydi. keşke defne joy öleceğine pascal nouma ölseydi. anaokulundaki çocuk söyler bu lafları.
saçmalamaktır. hayır adam öldü, tamam her neyse. yorum yapmıyorum. fetullah hoca mıdır nedir, pek ilgi alanıma girmez. ikisi de hatta ilgi alanıma girmez.
fakat, saçma saçma "keşke şu olacağına bu olsaydı, şu öleceğine şu ölseydi" gibi söylemlerde bulunmak ancak hayalperestliktir.
